1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 243

M. KUILMAN

187

echter nog weinig veelbelovend geweest voor de endogene psychosen. Inventariseren we bijvoorbeeld de factor- en discriminantanalytische studies bij depressieve syndromen, dan blijkt dat we op dit moment nog niet zoveel verder zijn gekomen dan omstreeks 1930. Dezelfde fundamentele vraagstukken zijn nog steeds aan de orde. Duidelijk komt dit naar voren in de vrijwel mislukte pogingen om het probleem van de endogene en reactieve depressies — varianten van één populatie of twee gescheiden entiteiten? — tot een oplossing te brengen. De teleurstellende resultaten van statistiek en kwantificering èn de afkeer van „technische" bewerkingen hebben vermoedelijk de meest recente ontwikkelingen in de psychiatrie bevorderd. Moderne richtingen die zich tegen de traditionele scholen verzetten, worden ,,antipsychiatrisch" genoemd. Niet de psychofysisch neutrale grondstoornissen of biochemische schema's, maar sociale modellen moeten nu het inzicht verschaffen in de betekenis en aanpak van het psychisch gestoord zijn. De toenemende kritiek op onze samenleving en de analyse van haar gebreken is ook voor de uitoefening van de psvchiatrie niet zonder gevolgen gebleven. In extreme vorm hebben deze veranderingen er bijvoorbeeld toe geleid dat de schizofrene patiënt wordt gekarakteriseerd als een individu dat via zijn psychose van de collectieve vervreemding van onze maatschappij tracht te ontsnappen. Hij is te vergelijken met de LSD-consument die naar een „verruiming" van het bewustzijn streeft. Onbegrepen door een in verwarring geraakte en vijandige samenleving wordt de patiënt echter „geëlimineerd" en dat geschiedt door hem tot een zieke te bestempelen. Huiselijk gezegd: niet de maatschappij is collectief gederealiseerd, maar de patiënt is „gek". Het opmerkelijke is nu dat men in veel moderne beschouwingen een welhaast religieus fanatisme tegenkomt. In overeenstemming daarmee is de toenemende betekenis die wordt toegekend aan casuistische pathografieën. Soms hebben deze meer weg van bevindelijke bekeringsgeschiedenissen dan van geobjectiveerde en kritisch-bezonnen beschrijvingen. Interessant is tenslotte dat er met name in de moderne opvattingen van LAING een duidelijke affiniteit valt waar te nemen tot de inmiddels verguisde „Daseinsanalyse". Deze affiliatie is mogelijk geworden dank zij het feit dat niet zo lang geleden verscheidene klassieken uit de duitstalige fenomenologie en anthropologic werden overgezet in het engels. In de literatuurlijst van LAING komen we dan ook diverse oude bekenden tegen, zoals JASPERS, SARTRE,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen