1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 248

oekbespreklngen De huisarts op slag van twaalven, openbare les van Dr. M. J. van Trommel. Uitg.: Wolters-Noordhof n.v., Groningen 1970. Prijs: f2,95. Deze opbenbare les beeft als thema de herwaardering van de huisarts, met name met het oog op de toekomst. Nadat de oorzaken zijn geschetst waarom volgens velen (hier zet referent een vraagteken achter) de eenmanspraktijk niet meer voldoet aan de vandaag de dag te stellen eisen, worden de volgende verbeteringen voorgesteld. 1. Het instellen van leerstoelen in de huisartsgeneeskunde, zowel met het oog op een speciale opleiding tot huisarts als voor het uitvoeren van wetenschappelijke arbeid. Tegen deze maatregel zal wel niemand enig bezwaar hebben; bovendien is aan deze wens reeds aan vele faculteiten voldaan. 2. Het aantrekken van hulpkrachten, het liefst verpleegsters. Enerzijds is dit wel ideaal, anderzijds is het zo dat er nu reeds een tekort aan verpleegsters is, zodat men dit ideaal moeilijk zal kunnen effectueren. Voorts ben ik — in tegenstelling met VAN T R O M M E L - van mening dat het instituut van doktersassistente een zeer nuttige functie heeft. 3. De vorming van groepspraktijken. Het wil mij voorkomen dat dit, overigens een allerminst nieuw voorstel, veel te summier is behandeld. In dit verband moge ik de auteur aanraden o.m. de nummers van september en november 1970 van Soteria eens te bestuderen, waarin de vooren nadelen van deze vorm van praktijkvoering uitvoerig zijn uiteengezet. 4. Verplichte nascholing. Enerzijds is dit een goede zaak, anderzijds echter druist dit naar mijn smaak te veel in tegen de beginselen van de individuele vrijheid. Het enige dat m.i. verplicht zou mogen worden

gesteld, is het volgen van een specifieke opleiding tot huisarts, maar voor het overige moet het aan de huisartsen zelf worden overgelaten in hoeverre zij van de mogelijkheid tot nascholing gebruik wensen te maken. 5. Rationalisering van het particuliere initiatief op het terrein van de gezondheidszorg. Volgens VAN TROMM E L staat de huidige structuur van de gezondheidszorg - waarmee hij bedoelt de omstandigheid dat in ons land kruisverenigingen en instellingen voor maatschappelijk werk op levensbeschouwelijke basis zijn gestoeld — teamwork in de weg. Volgens hem wordt het hierdoor de huisarts onmogelijk gemaakt samen te werken met bijvoorbeeld één wijkverpleegster, aangezien zijn praktijk wordt bestreken door een aantal kruisverenigingen die elk een of meer wijkverpleegsters in dienst hebben. Het kan niet ontkend worden dat genoemde omstandigheid teamwork beslist niet vergemakkelijkt. Toch zou ik er ernstig bezwaar tegen hebben om deze reden de kruisverenigingen op levensbeschouwelijke basis te annuleren en derhalve alle kruisverenigingen onder één noemer te brengen. Men verlieze toch niet uit het oog dat zowel in de geneeskimst als in de verpleegkunst de mensbeschouwing centraal staat. De homo sapiens, de verstandige mens, de home faber, de werkende mens, de homo ludens, de spelende mens, is niet alleen een homo naturalis, een biologisch wezen, maar ook een homo socialis, een maatschappelijk wezen, en vooral niet te vergeten een homo religiosus, een geestelijk wezen, een individu met een levensovertuiging. Hieruit volgt dat de medicus bij de behandeling van de zieke mens altijd met deze modaUteiten, deze zijnsvormen rekening zal dienen te houden. Ziekte, aldus ELZINGA, grijpt de mens aan in zijn totaliteit, zij heeft haar invloed op alle dimensies van de menselijke persoonlijkheid. Het gaat bij de medische behandeling niet om het existeren, het blo-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen