1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 134

90

SUPERZWARE KERNEN

ontstaan als men een thermometer breekt. In de natuurkunde zeggen wij, dat dit komt, doordat de druppel een oppervlaktespanning heeft: het oppervlakte is net een elastisch vliesje, dat om de druppel heen gespannen is. Hetzelfde verschijnsel doet zich voor bij alcohol; hoewel de meesten van u thuis geen kraan hebben waaruit zij alcohol tappen zult u dat wel van mij willen aannemen. Tenslotte kunt u alcohol met water mengen en ook uit dit mengsel kunt u druppels maken. Wat ik u nu heb verteld sluit aan bij de dagelijkse werkelijkheid om ons heen. De kernfysica bemoeit zich echter met heel kleine dingen: de kern van het atoom. U kunt een idee krijgen van deze kleine afmetingen door u het volgende voor te stellen. Geef aan elk van de 3 miljard mensen op aarde 250 van de grootste kernen (die van uranium). Laten ze allen hun kernen als knikkertjes naast elkaar leggen op een lange rij, dan is de totale lengte van deze keten juist 1 cm. Ook over deze hele kleine dingetjes moet de natuurkundige denken in beelden ontleend aan de dagelijkse ervaring, waarin ook hij leeft. Hij kan zo het bolvormig zijn van (vele) kernen begrijpen door te denken aan een vloeistofdruppel waarbij de oppervlaktespanning de druppel bolvormig probeert te houden. Bij het nadenken over andere eigenschappen van kernen moet hij het beeld gebruiken van een ui, waar men steeds nieuwe schillen kan afpellen tot er tenslotte niets meer over is. Vandaag wil ik u een idee geven van de manier waarop een natuurkundige te werk gaat. Met een paar heel ruwe onnauwkeurige beschouwingen die ik u vertel en vele fijne, preciese berekeningen waarover ik u niets kan vertellen wil ik met u speculeren over het bestaan van superzware kernen. Deze kernen, een beetje groter en zwaarder dan de uraniumkernen waar ik zojuist over sprak, zijn nog nooit gemaakt. In Amerika, Duitsland en Rusland bouwt men echter grote, dure machines, waarmee men ze misschien kan produceren. Hoewel de kans daarop klein is, is het nuttig om onder ogen te zien wat men zou kunnen doen als ze ooit in grote hoeveelheden gemaakt kunnen worden. Dat zal dan duidelijk het (ethische) dilemma illustreren van iedere vooruitgang: men kan er veel goed mee doen maar helaas ook zeer veel kwaad. Als slot van deze inleiding wil ik opmerken, dat superzware kernen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen