De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 72

62 DE V.U. IN OORLOGSTIJD

zijn. Luisterde hij naar een redevoering, dan wist hij die momenten

daaruit te benutten voor een dutje, waarop zijn aandacht niet ver-

eischt was; nooit kon men hem erop betrappen, dat hij de kern

van het betoog niet gevat had en wie zich reeds veilig waande,

moest vaak tot zijn schrik ontdekken, dat Rutgers de zwakke plek-

ken ontdekt had, ondanks het voor den opponent geruststellende

geknikkebol. Nooit kwam hij te vroeg voor een trein en slechts

heel zelden te laat; te vroeg komen voor een trein beteekende:

moedwillig verkorting van het leven. Rutgers wist altijd wat hij

deed en bij alles wat hij deed dacht hij na, en dat meestal bliksem-

snel.

Zulk een man kan men niet gemakkelijk missen. Ik bepaal mij nu

maar tot de Universiteit: als er werkelijke moeilijkheden waren,

kwam Rutgers er bij te pas. Toen in 1940 de oorlog uitbrak,

moest hij het zijn, die, hoewel hij daarvoor niet volgens de mos

aan de beurt was, het Rectoraat op zich nam. Onder zijn leiding

voelden wij ons het veiligst en hij heeft de moeilijke taak op mees-

terlijke wijze vervuld. Hij heeft strak de principieele lijn getrokken;

de Vrije Universiteit geniet een goede reputatie over haar houding

in bezettingstijd. Het was Rutgers, die de lijn aangaf en die ook

waarschuwde tegen overdrijving en wist te voorkomen, dat moei-

lijkheden zich voordeden, door op tijd de wrijvingspunten uit den

weg te ruimen.

Het was een wijs besluit van Directeuren, op voorstel van den

Senaat aan Rutgers het heft in handen te geven. Want wie onzer

had een levenservaring, zoo gevarieerd als de zijne? Hoort slechts

naar zijn levensloop, U in grove trekken voorgedragen:

Rutgers werd geboren in 1877. Zijn vader, Frederik Lodewijk,

was toen predikant in 's-Hertogenbosch, en later de eerste hoog-

leeraar in de theologie aan onze Universiteit. Een buitengewoon

scherpzinnig man, aan wien Rutgers veel levenswijsheid te danken

heeft, al heeft hij dan ook niet alle eigenschappen van dezen vader

geërfd. Rutgers Sr. was een man van de klok. Punctueel half drie

eiken nacht ging hij naar bed en punctueel half elf stond hij op.

De zoon was te zelfstandig om niet ook in dezen zijn eigen weg

te gaan.

De moeder van Rutgers was een Fransch-Zwitsersche en door haar

heeft Rutgers veel banden aangeknoopt in Frankrijk en Zwitser-

land. Reeds in zijn jeugd bracht hij eenige jaren door in Lutry bij

Lausanne en daar leerde hij voortreffelijk Fransch spreken bij zijn

grootvader ds Guye en bij zijn verdere Zwitsersche familie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen