De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 126

112 D E V.U. I N O O R L O G S T I J D

onderduikende studenten, voor het speurend oog der Gestapo niet

onopgemerkt bleef, werd in November 1943 op reis naar Engeland

gevat en achtereenvolgens in verschillende gevangenissen opgesloten.

Hoewel het ergste gevreesd moest worden, bleef hij gespaard. Na

de bevrijding keerde hij vermagerd, maar ongeschokt tot zijn werk

terug. Hedenmiddag hoopt Prof. Oranje aan hem het Rectoraat

voor den komenden cursus over te dragen.

De lectoren Dr J. Haantjes en Dr G. H . A. Grosheide F.W.zn,

beiden reserveofficier, hadden zich door onder te duiken aan terug-

voering in krijgsgevangenschap onttrokken. Dr Grosheide werd

echter gevat en alsnog naar Polen gezonden. Ook hij keerde eenigen

tijd geleden ongedeerd tot ons terug.

Zijdelings als gevolg van het oorlogsgeweld, stierf Prof. Dr H . H .

Kuyper. Een evacuatie uit het brandende Arnhem, die hem uit-

eindelijk in Groningen deed terecht komen, was onder de omstan-

digheden, die na den dollen Dinsdag in het Oosten des lands

heerschten, voor zijn verzwakt lichaam, zelfs bij een sterk gestel

als het zijne, te veel. Met den dood van dezen geleerde verdwijnt

de naam Kuyper van onze Universiteit en voor ons jongeren de

band, die H . H . Kuyper vormde met de generatie van den stichter

onzer hoogeschool, van wien hij zich niet alleen in natuurlijk op-

zicht den zoon voelde.

"Wél rechtstreeks als gevolg van de bezetting, liet het leven Prof.

Mr V. H . Rutgers.

O p de hem eigen, nuchtere, doordachte, vriendelijke, doch even-

zeer principieele en besliste wijze, gaf hij leiding in velerlei verzets-

werk, zoowel binnen als buiten de Vrije Universiteit. Ieder onzer

voelde in hem den aangewezen Rector Magnificus tijdens de moei-

lijke jaren, die wij in 1940 na de Meidagen tegemoet gingen. Helaas

bevroedden ook de Duitschers zijn beteekenis. Een en andermaal

werd hij vastgenomen, doch na korten of langer tijd weer vrij-

gelaten. — Op weg naar Engeland in een open motorbootje, werd

Prof. Rutgers nog eens gepakt en veroordeeld tot een straf in

Duitschland, die hij niet heeft overleefd. Een zware slag trof met

zijn verscheiden onze Universiteit en de familie niet alleen, maar,

in ruimer kring, ons geheele vaderland, dat mannen als hij zoo

noode ontbeert, 's Heeren wegen zijn niet onze wegen en wij

zwijgen Gode stil, in dankbare en weemoedige nagedachtenis voor

alles, wat onze school en ons vaderland in Rutgers hebben mogen

bezitten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen