De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 37

P R O F . DR J . W A T E R I N K 33

Maar wij willen niet onszelf en elkander prijzen. Wij zijn hier

bijeen om voorloopig afscheid te nemen van onze Sociëteit. Mis-

schien ook om afscheid te nemen van elkaar. Wij weten niet, wat

de dag van morgen ons brengen zal. Wel voorzie ik de mogelijk-

heid van veel, wat ons benauwen zal.

Wij gaan onze Sociëteit straks verlaten. Het was hier vaak zoo

goed en wij hebben hier van die prachtige herinneringen. Niet

alleen oogenblikken vol vreugde, maar ook momenten van hooge,

geestelijke spanning zijn hier doorleefd. Hier zijn wij opgeroepen

tot den strijd voor de beginselen en in de laatste maanden heeft

hier herhaaldelijk de oproep weerklonken tot den strijd tegen

den gehaten bezetter. Wij hebben onze Sociëteit lief, ondanks het

vele armoedige, dat nu eenmaal bij onze Sociëteit hoort.

Straks gaan wij deze Sociëteit verlaten. Dan is zij gesloten, dan is

het voorloopig uit hier.

En dan, v r i e n d e n , . . . dan . . . , ik weet het niet, wat dan.

Ik vrees soms het ergste. Wij kunnen den vijand geen oogenblik

vertrouwen. Wij moeten op het allerergste zijn voorbereid.

Mijne vrienden, wij weten niet, waar wij elkaar weer zullen zien.

Laat ons naar huis gaan en wat dan? Ik zie de toekomst soms

donker in. God alleen weet, wie van jullie weggevoerd zal worden

naar het land van den vijand. Misschien zijn er onder jullie, wier

leven naar Gods bestel zal moeten eindigen door een bom, in een

der warme, zwarte fabrieken van Duitschland, misschien zijn er

wier leven eindigen zal door een kogel op de koude, witte sneeuw-

velden van Rusland. Wij weten het niet. Maar één ding weten wij

wel. God blijft getrouw en wij zullen nooit verloochenen Zijn

Naam.

Wij blijven trouw aan het vaderland, trouw aan onze Koningin.

De beginselen onzer Universiteit zullen wij nooit verloochenen.

Dat beloven wij elkaar in dit plechtig oogenblik.

En wij zullen elkander niet vergeten,elkander steunen, samen

vechten voor de vrijheid van ons vaderland.

Één ding, mannen, geeft nooit, ook maar een vinger breed, toe

aan den vijand. Weet, dat adeldom verplicht en draag hoog den

adeldom van Uw Nederlanderschap en van Uw Calvinist-zijn.

Wat ook de vijand vraagt, hoe hij vleit, hoe hij zijn eigen doen

bagatelliseert, hoe misschien secretarissen-generaal, professoren' van

onderscheiden universiteiten, mannen van invloed ook confereeren

of intrigeeren, wij kennen maar één antwoord: dat antwoord is:

„Nooit".

3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen