De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 132
120 DE V.U. I N OORLOGSTIJD
weg hoorden, want de officieele Duitsche instanties namen een
houding aan, alsof de heele zaak der studenten hun niet aanging.
Veel monnikenwerk is door het comité'tje verricht, want elk ini-
tiatief, dat iets beloofde, werd doorkruist door maatregelen van
den S.D. of van andere Duitsche instanties. Medewerking uit ver-
schillende industrieele kringen, wier vertegenwoordigers nu en dan
de grens over mochten werd gul verleend, maar het was alles samen
niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat.
De groep der „Ommengangers", die „vrijwillig" naar Duitschland
waren gegaan, was langzamerhand vergroot door een niet onaan-
zienlijk aantal van in Nederland gepakte onderduikers, die via het
kamp van Amersfoort alsnog naar Duitschland werden gezonden.
Van principieel belang (ik loop even vooruit) was de dappere,
prachtige clandestiene reis, die onze Rector Magnificus Professor
Oranje naar Duitschland maakte in het begin van 1944. Het was
een ware kruistocht, waarbij hij honderden studenten (van alle
Universiteiten en Hoogescholen) in hun „Lager" bezocht en hun
aanmaande naar Nederland terug te vluchten, hun daarbij tevens
de middelen aan de hand doend. Na zijn reis begon de groote
terugtocht der studenten uit Duitschland, langs allerlei clandestiene
wegen, zoowel in den trein als passagier, met valsche stempels, als
er onder, als verstekeling in de schadelijke ruimte, die zich onder
den bodem tusschen de assen van bepaalde D-wagens bevinden.
T o t zoover over de studenten in Duitschland. Wat onzen onder-
gedokenen in Nederland betreft, ze wisten, dat er door hun hoog-
leeraren alle gelegenheid werd geboden tot clandestiene tentamens
en verdere studiehulp, maar hoewel hiervan door velen werd ge-
bruik gemaakt, het aantal, dat werkelijk in staat bleek behoorlijk
door te studeeren, viel toch tegen. De meeste jongelui hadden an-
dere dingen aan hun hoofd dan studie. Bovendien bleken de om-
standigheden meest te moeilijk, de tijden te enerveerend voor rusti-
ge bezinning.
Zoo zag de Vrije Universiteit aan het einde van den cursus 1942/
1943 een bestaan tegemoet als nooit te voren: er waren officieel
g e e n studenten meer! Onder deze donkere omstandigheden wer-
den de Universiteitsdagen 1943 te Utrecht gehouden. Hoe geheel
anders was de spheer dan in 1940. Vergeleken bij toen waren de
uiterlijke omstandigheden zeer verslechterd; de druk van den be-
zetter was tot het ondraaglijke gestegen, maar inwendig waren wc
veel sterker en optimistischer. We geloofden, we voelden, dat de
invasie ging komen, dat Duitschland ging verliezen. We waren
E^^Ffe.'
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1946
Publicaties VU-geschiedenis | 200 Pagina's
![De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 132](https://geheugenvandevu.digibron.nl/images/generated/publicaties-vu-geschiedenis/de-vrije-universiteit-in-oorlogstijd/1946/01/01/1-thumbnail.jpg)
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1946
Publicaties VU-geschiedenis | 200 Pagina's