De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 139

P R O F . MR J . O R A N J E 127

maken met de afschuwelijke werkelijkheid, dat wij nog een winter

zouden moeten doormaken in het donker, in de kou en met een

hongersnood voor oogen, en dat alles onder het juk van een steeds

doldriester optredenden, roovenden en moordenden vijand.

Indien gij U verder in het geheugen wilt roepen, dat onze Uni-

versiteit haar poorten voor haar studenten sloot op Zaterdag 10

April 1943 (weliswaar om de achterdeur op Maandag 12 April

voor alle niet-teekenaars in den lande wagenwijd open te zetten)

zult gij tevens willen goedkeuren, dat de Heer Nauta de fata over

het jaar 1942/43, waarin hij Rector was, op Woensdag 22 Sep-

tember 1943 niet in een openbare, maar in een besloten vergadering

vermeldde.

Om nu maar ineens met het noodrecht af te rekenen: nu ik van-

daag U de fata ga vermelden over de cursusjaren 1942/43, 1943/44

en 1944/45, meen ik nog op tweeërlei wijze van de mos te mogen

afwijken.

In de eerste plaats, door een terugblik te geven over den geheelen

bezettingstijd ten aanzien van enkele aangelegenheden van alge-

meen belang.

In de tweede plaats, door ook over de toekomst iets in het midden

te brengen, daar wij heden immers officieel de heropening van

onze Universiteit vieren na de bevrijding van ons Vaderland van

de dwingelandij.

Als ik het leven van onze Universiteit mag vergelijken met de

vaart van een schip, kan ik niet anders dan met de grootste dank-

baarheid ervan gewagen, dat het schip tot nog toe behouden heeft

gevaren. Het heeft menigen storm getrotseerd.

Mijn eerste taak is, in Uw midden God den Heer openlijk op het

eerbiedigst te danken, dat onze Universiteit niet zoo gehavend is,

dat zij niet meer of nog niet geopend zou kunnen worden.

Weinigen onzer zullen na den verraderlijken inval der Duitschers

in 1940 hebben durven hopen, dat het zoo met ons zou afloopen,

als door Gods goedertieren genade het geval is geweest, want er is

veel vrees beschaamd.

De gebouwen zijn gespaard gebleven. Het kapitaal is niet ingepalmd

door de grijpvingers van de organisatie Müller-Lehning. De in-

ventaris is voor een groot gedeelte ongeschonden gebleven, on-

danks de boosaardige aanvallen van de bezetters. En dat alles

ondanks het feit, dat de Duitschers zich er ten volle van bewust

waren, dat juist onze Universiteit een haard van verzet was.

Anderzijds moeten wij ons hoofd diep buigen als wij denken aan de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen