De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 49

PKOF. D B D. N A U T A 45

het vermelde schrijven van den secretaris-generaal. In zooverre

werd aan diens verlangen, dat het hoofd van de afdeeling Hooger

Onderwijs nog mondeling uitdrukkelijk had herhaald, tegemoet-

gekomen. In het rondschrijven aan de studenten, waarin ik van

een en ander mededeeling deed, voegde ik er evenwel meteen

de mededeehng aan toe, dat van 12 April af tot nader order

geen colleges gehouden en geen examens afgenomen zouden

worden en dat aan toezending van onderteekende ver-

klaringen door de Vrije Universiteit geen gevolg gegeven kon

worden. Degenen, die de verklaring wilden onderteekenen, ver-

wees ik ter inzending naar het Departement van Opvoeding,

Wetenschap en Kultuurbescherming. De toezending der formu-

lieren had de bedoeling, ieder der studenten in de gelegenheid te

stellen desgewenscht de verklaring te teekenen. Ieder moest in

vrijheid en op eigen verantwoording kunnen beslissen, want niet

de Universiteit, doch de studenten persoonlijk zouden de gevolgen

der beslissing hebben te dragen. Tegelijk werd echter bondig, maar

duidelijk genoeg te verstaan gegeven, dat de Vrije Universiteit

zelve aan deze zaak haar medewerking meende te moeten ont-

houden. Voor een breedere uiteenzetting van haar standpunt was

in deze kennisgeving, die zoo objectief mogelijk diende te blijven,

geen plaats. Dat standpunt kon men trouwens uitvoerig lezen in

de missive van 2 April, gericht aan den secretaris-generaal, aan

welke missive een vrij ruime verbreiding was gegeven.

Voorzoover mijn inlichtingen reiken, moeten 36 studenten de

„loyaliteitsverklaring" hebben geteekend en ingezonden. Van deze

36 behooren er 19 tot onze oorspronkelijke studenten en zijn de

overige 17 tusschentijds van andere Universiteiten tot ons over-

gekomen.

Voor de volledigheid is het goed hier mededeeling te doen van de

correspondentie, waartoe de vorengenoemde missive van 2 April

aanleiding heeft gegeven. De secretaris-generaal zond, onder ver-

wijzing naar de door hem gehouden radiotoespraak, 9 April een

haastig-gesteld antwoord in. Hij hield daarin staande, zijn bevoegd-

heid niet te hebben overschreden. De meening dat onderteekening

zou zijn een vrijwillig aanvaarden van den arbeidsinzet, zei hij

niet te kunnen deelen; in dien gedachtengang, zoo merkte hij op,

zou een niet-onderteekenen dit ook zijn, aangezien bekendgemaakt

was, dat de weigerachtigen aanstonds voor den arbeidsinzet zouden

worden gegrepen. Bepaald fel luidde de middenmoot van den brief,

waar o.m. te lezen stond: „Indien directeuren en curatoren der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen