De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 128

114 DE V.U. IN OORLOGSTIJD

teit en haar instellingen voor U te ontwikkelen. Dit laatste is

hedenmiddag de taak van onzen Rector Magnificus. Maar ander-

zijds ligt het voor de hand, dat wij een bHk achterwaarts werpen

voor we de toekomst verkennen. "We kunnen niet geheel voorbij-

gaan aan de neiging om de hoofdmomenten uit de recente historie

onzer Vereeniging vluchtig te belichten, nu we voor het eerst de

gelegenheid hebben, elkander in vrijheid, en niet maar alleen clan-

destien of bedektelijk, in- en voor te lichten. Bovendien, die his-

torie is zoo rijk en gevarieerd en biedt zoovele facetten en gezichts-

punten, dat ze niet licht uitgeput raakt in het bestek van eenige

toespraken.

Eigenlijk begon het al in het najaar van 1939. De oorlog tusschen

Duitschland eener- en de geallieerden anderzijds was uitgebroken.

De beide Lectoren Dr Haantjes en Dr Grosheide, in 1938 opge-

treden, werden als reserve-officier onder de wapenen geroepen.

Ook vele onzer oudere studenten werden opgeroepen. In April

1940 werd het meenens, toen Noorwegen en Denemarken bezet

werden. Ons vaderland kreeg zijn Meidagen. Na de capitulatie op

14 Mei 1940 hebben we allen gedacht, dat de ondergang onzer

Vrije Universiteit nabij was en het was slechts schuchter, toen de

hoogleeraren met de Senaatsvergadering in de bibliotheek van de

laboratoria in de De Lairessestraat, hun taak hervatten gingen,

dat zij besluiten namen voor de toekomst, zij het slechts voor de

nabije toekomst. Maar hoe het zij, op 21 Mei 1940 gingen de

collegezalen weer open en het leven werd voortgezet. Ook de

krijgsgevangen docenten en studenten kwamen weer terug, zoodat

het studieleven zelfs intensiever en geregelder werd, dan in den

mobilisatietijd van vóór den lOden Mei.

Vooral als men die eerste jaren beziet in het licht van latere be-

proevingen, ons door den bezetter opgelegd, zou men achteraf

kunnen meenen, dat ze bijna gelukkig hadden kunnen zijn. Immers,

de enerveerende vrees, in den zenuwenoorlog geïntensifieerd, dat

Nederland ieder moment zou kunnen worden overvallen, was

thans voorbij: de vrees was werkelijkheid geworden, zij het een

droeve; echter een zekere doffe rust bracht dat mede, nog gesta-

biliseerd door de capitulatie van België en Frankrijk. Het econo-

misch leven herstelde zich verrassend snel en onze oorlogsverliezeTi

aan menschen en materiaal bleken telkens mede te vallen, ver-

geleken met de geruchten die hadden geloopen. Doch het doodende

zat in die gedwongen afwachting: hoe zou de invasie tegen Enge-

land afloopen? Zou Amerika zich onzer aantrekken? Wat ging Rus-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen