De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 127

\

PROF. DR J. F. KOKSMA 113

Niet alleen de Colleges van Bestuurderen en Docenten werden ge-

troffen door den bezetter; in veel sterkere mate nog geldt dit van

onze studenten. Het is hier niet de plaats, hunnen arbeid en hunne

offers uitvoerig te herdenken: bij de vermelding der lotgevallen

onzer Universiteit gedurende de laatste jaren, zal onze Rector

Magnificus, Prof. Mr J. Oranje, hedenmiddag naar ik verwacht,

deze eereschuld officieel afdoen. Ik wil slechts memoreeren, dat de

houding onzer studenten bijna zonder uitzondering, boven allen

lof is geweest. Veel echter is door hen geleden: door hen, die

moesten onderduiken om leeftijd of niet-teekenen, door hen, die

naar Duitschland werden gevoerd om daar in de fabrieken van

den vijand te werken, door hen, die daaruit ontvluchtten, door

hen, die op zulke vluchten werden gegrepen en in de strafkampen

werden gemarteld, meermalen ten doode toe, door hen, die in

Duitschland de gedurige bombardementen medemaakten en hun

leven lieten, door hen, die, hier of ginds, gevaarlijk illegaal werk

verrichtten en in de hoogste spanningen leefden, door hen, die daarbij

werden gegrepen en door den vijand gefusilleerd. Lang is de lijst

onzer leerlingen, die hun trouw aan vaderland en beginselen met

hun bloed bezegelden.

De nagedachtenis onzer overleden Bestuurderen, Hoogleeraren en

Studenten werd in zittingen van den Academischen Senaat en in

bijeenkomsten van het Studentencorps geëerd. Ook wij als Ver-

eeniging eeren hunne nagedachtenis, evenals die van vele andere

ongenoemde medewerkers in onze organisatie, die door het geweld

van den bezetter het leven lieten.

Ons vervult weemoed als wij beseffen, hoe van onze besten ons

ontvielen. Wij gevoelen ons opgeheven door de gedachte, dat zij

de onzen waren. Ons bezielt beschamende dank, als wij uit menig

roerend afscheidswoord, dat nog de familie bereikte, ervaren, hoe

het hoogste offer werd gebracht in bewuste overgave aan het eene,

als Goddelijke roeping geziene doel: de bevrijding van ons volk,

die wij thans mogen beleven.

(Hierna zong de vergadering staande uit het Luther lied: „Geert

aardsche macht begeeren wij").

Een enkele maal heb ik in het voorgaande eenige bijzonderheden

uit de geschiedenis der Universiteit en ons land moeten aanhalen,

tegen welker achtergrond de personalia pas relief kregen.

Het ligt niet op mijn weg, om de historie van ons vaderland over

de afgeloopen 5 jaar, of ook maar de geschiedenis onzer Universi-

8

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen