De Vrije Universiteit na Kuyper - pagina 379

In 1956 vatte Lever zijn vele studies en redevoeringen samen in een

groter geheel, het boek Creatie en Evolutie, dat opgedragen werd

aan dr. J.H. Diemer (1904-1945). Dr. W.J.A. Schouten oordeelde

dat Lever, wellicht door Diemer, zich sinds zijn oratie belangrijk

had ontwikkeld en zich nu keerde tegen het fundamentalisme van

Aalders en Hepp: 'Het komt mij voor, dat zijn standpunt leidt tot

een geheel andere Bijbelbeschouwing dan die welke tot dusver bij

de Gereformeerde gezindte werd aangetroffen.'

In 1961 vond eindelijk een congres plaats, waar ook een

theoloog sprak. De pas benoemde theoloog aan de VU, G.E.

Meuleman, wilde dat tenslotte doen omdat 'men er op wees, dat in

de Gereformeerde Kerken sedert 1926 van geen werkelijk contact

tussen theologen en beoefenaars van de natuurwetenschappen meer

sprake was geweest in verband met de nu aan de orde gestelde

onderwerpen.' Het thema van het congres was namelijk: 'Bijbel en

natuurwetenschap over het verleden.' Meuleman nam de

kaderexegese inzake Genesis 1 van N.H. Ridderbos over. Over het

wereldbeeld zei hij dat de bijbel de taal van het dagelijkse leven

gebruikte en dat die taal bepaald werd 'door de culturele situatie'.

Om die laatste bepaling ging het, want in 1926 werd de dagelijkse

ervaring gelijkgesteld met een door alle mensen overal op dezelfde

wijze ervaren werkelijkheid. Meuleman ging verder dan Lever, toen

hij opmerkte dat het verhaal van Adam en Eva niet langer

historisch opgevat kon worden als de mens al 500.000 jaar op aarde

leefde.

Het boek Creatie en Evolutie van Lever werd in 1959 zeer

uitvoerig door Dooyeweerd besproken in Philosophia Reformata.

Door die bespreking zien we een verwijdering tussen Lever en

Dooyeweerd optreden. De toon van Dooyeweerd had een element

dat raiUerend overkwam en dwingend, zoals in zinswendingen als:

'mijn vriend kan dat niet bedoeld hebben.'

Terwijl Lever tegenover de evolutie-theorie als bioloog van het

creationisme wilde uitgaan, verwierp Dooyeweerd die 'minder

gelukkige' term, die 'op geen enkele wijze het reformatorisch-

christelijke uitgangspunt van de schrijver tot uitdrukking kan

brengen' en 'slechts (!) misverstand en verwarring' kan wekken.

Waarom Dooyeweerd die term afwees maakte hij niet duidehjk. Hij

noemde alleen het gevaar van isolering van het scheppingsmotief en

het gebruik van de term in de scholastieke traditie. Maar iets

dergelijks gold natuurlijk ook voor verschillende termen die

373

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen