De Vrije Universiteit na Kuyper - pagina 377

genoemd. Op de inaugurele oratie van Lever werd de kritiek

geleverd, dat zijn creationisme een vermenging bracht van biologie

met theologie, van openbaring met redeUjke conclusie.

Bij de interfacultaire colleges aan de VU in 1954 sprak Lever

over de mens in de biologie. Daarin behandelde hij niet alleen de

overeenkomst tussen mens en dier, maar ook het essentiële verschil.

Uit de fossiele menselijke resten concludeerde hij, dat de mens

ouder is dan 6.000 tot 10.000 jaar en weUicht ouder dan 500.000 of

zelfs één millioen jaar. Maar hij zei ook: 'Evolutie, en dus ook het

autonome ontstaan van de gehele mens uit een dier, is voor ons

onaanvaardbaar', en: 'al heeft de eerste mens dus nog meer op een

mensaap geleken dan wij, of al zou God zelfs, ik stel het extreem,

een mensaap hebben gebruikt om de mens te maken, het essentiële

van het menszijn was radicaal nieuw, was totaal anders dan het

essentiële van alle mensapen welke er toentertijd leefden.' Hij bleef

zoeken naar overeenkomst tussen de feiten en de bijbeltekst.

Vijf maanden later verbrak een theoloog het grote zwijgen. De

opvolger van G.Ch. Aalders, prof. N.H. Ridderbos, gaf op 7 juli

1954 zijn Beschouwingen over Genesis 1 in de wetenschappelijke

bijeenkomst van de VU-dagen. Hij zou die rede nog vaker houden

en ook pubhceren. De scheppingsdagen waren geen dagen of

lichtcontinua, maar vormden volgens N.H. Ridderbos een literair

kader waarin het scheppingsverhaal werd voorgedragen.

De collega van Ridderbos, W.H. Gispen, ging niet met hem

mee. De nieuwe exegese van Ridderbos was wel opmerkelijk, maar

niet meer dan een symptoom van anders gaan denken door de

theologen. Schilder had op 22 februari 1949 in een Studium

Generale-coUege voor de studenten aan de Technische Hogeschool

te Delft al vele veranderingen in de exegese van Genesis

toegegeven. De exegese moest vele concessies aan de feiten doen,

omdat Gods Woord nooit in strijd met de feiten kon zijn. Maar

Schilder wilde aan het drama van de eerste Adam en aan de eigen

plaats van de mens vasthouden. Er was in de geschiedenis één

Adam als stamhouder van alle mensen geweest. De mens was de

kroon van de schepping en medearbeider Gods. De mens was in

geestelijk-dramatisch opzicht het middelpunt van het heelal, zonder

dat daarmee tegelijk gezegd werd dat daarom ook de aarde het

fysische middelpunt van het heelal is.

De grote strijdvraag ging over de exegese van Genesis 2 en 3,

over de historiciteit van het paradijs en van de zondeval en

371

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen