De Vrije Universiteit na Kuyper - pagina 87

Om nu het begrip der analogie fidei aan alle zijden te begrenzen, hebt

gij behalve de analogia contextus en de ook reeds door mij genoemde

analogia revelationis er naast te stellen de analogia sacra scriptume. ...

Die analogia sacra scripturae completeert dan de analogia contextus en

fidei. Zij kiest niet enkel de hoofdgedachten der Schrift als basis, ook

niet de afzonderlijke deelen der Schrift, maar de Schrift in haar gansche

uitgebreidheid. Zij onderstelt, dat de Schrift tot in haar duistere plaatsen

toe aan de hand van de beide andere analogiae tot op zekere hoogte is

onderzocht en verklaard.

Ubbink ontdekte bij Hepp een te grote liefde tot het systeem en

vreesde de volkomen onderwerping van de exegese aan de dogma-

tiek. Hij schreef over 'den angst n.1. van met dezen regel in een

stelsel opgesloten te zijn; een stelsel te dienen instee van de

waarheid; en zoo in ons Gereformeerd geloof slechts een stelsel, en

niet de waarheid te bezitten.' Ubbink had hiermee het fijne puntje

aan de orde gesteld.

Na Kuyper en Bavinck werd Hepp de derde dogmaticus aan de

VU. Als de dogmatiek de exegese onderwierp, en de Schrift

vervolgens normatief voor de wetenschap was, kreeg Hepp de

sleutel tot alle christelijke wetenschap in handen. Met die pretentie

trad Hepp op: de wetenschap onderworpen aan de Schrift, en deze

te kermen door de exegese, die van de dogmatiek moet uitgaan,

zodat de dogmaticus het laatste woord heeft.

Greydanus, Ubbink en Hepp promoveerden alle drie bij

Bavinck. Toen ook H.W. (van der Vaart) Smit bij Bavinck

promoveerde, protesteerde Ubbink heftig. Evenals bij De Hartog

zag hij bij (Van der Vaart) Smit een synthese met de Duitse

filosofie en zijn 'zoo uitgesproken synthetische dissertatie' had de

VU niet mogen toelaten.

Ubbink had weer goed gezien, want later zou Van der Vaart

Smit als gereformeerd predikant de synthese met het Duitse

nationaal-socialisme verdedigen. J.J. Buskes kende hem als

studiegenoot al vele jaren 'als een van de meest gevaarlijke lieden',

'een zeer begaafd, maar volstrekt gewetenloos man'. 'Vanaf zijn

studententijd was Van der Vaart Smit', schreef Buskes, 'een

deugniet, die liegen kon dat hij zwart zag'. Maar de eerste twintig

jaar na zijn promotie deed Van der Vaart Smit nog volop mee als

gereformeerd predikant in vele theologische en filosofische discus-

sies.

83

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen