Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 35

tijd, dat stond dan erg goed'. Op voorstel van Mulder wordt

een aantal nieuwe bestuursleden benoemd.

Kenmerkend voor deze tijd, eindjaren vijftig, was dat de

toenmalige geneesheer-directeur zich regelmatig schaamde

voor het P.I., gewend als hij was om in een beter georgani-

seerd instituut te werken. Het was in deze tijd vrij gewoon,

dat er van tijd tot tijd kinderrechters langs kwamen op het

P.I. om te informeren hoe het met 'hun pupillen' er voor

stond. Belangrijke mensen voor het P.i., want zij beslissen

uiteindelijk over plaatsing van veel kinderen in het instituut.

Als dit bezoek dan gepland stond, liet hij Paula Popma,

toen net werkzaam op het P.I., weten er niet te zijn.

Gezeten achter Waterinks imposante bureau, beladen met

stapels boeken en dossiers, maar tegelijkertijd zeer goed op

de hoogte van het wel en wee van de kinderen, moest zij

dan maar de kinderrechters ontvangen. Ook Waterink

voelde zich, aldus Popma, 'in de verdediging gedrongen als

hij het P.I. naar buiten moest presenteren. Hij had altijd het

gevoel pedagogiek als wetenschap te moeten verdedigen.

Hij was bang dat bijvoorbeeld de G.G. en G.D. het insti-

tuut niet goed genoeg zou vinden'.

Hier kwam nog bij, dat zowel Waterink als de toenmalige

geneesheer-directeur, beiden kapitein wilden zijn op het

schip dat P. i. heette. Dit maakte het management er ook

I niet sterker op.

Veel oud-collega's die Waterink nog kennen en andere

j mensen die deze tijd bewust hebben meegemaakt, hebben

I hetzelfde idee over het P.i. toendertijd. Uitspraken als: 'het

J P.I. was een leuk initiatief van Waterink maar het ontbrak

aan wetenschappelijke onderbouwing' of'het p.i. was een

verwaarloosd geheel, dat nog wel dreef op de kracht en in-

spiratie van Waterink maar geleidelijk aan wel wat van huis

was geraakt' typeren nog het beste dit tijdsbestek. Deze

situatie van het P.I. is voor een deel terug te voeren op het

karakter van Waterink. Hij was sterk in het opzetten van

nieuwe zaken maar pakte daarna direct andere zaken aan.

Schertsend werd over Waterink wel eens gezegd dat hij ge-

lukkig niet onze Lieve Heer was: scheppen was hij goed in,

maar onderhouden was er niet bij. Dit gaat ongetwijfeld

ook op voor het P.I. in deze jaren. Met groot enthousiasme

33

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen