Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 164

mie aan dit onderzoek niet veel eer te behalen is. De processen zijn dermate com-

plex dat het onderzoek (noodgedwongen) verzandt in een regionaliserend-geosta-

tistische benadering (promotieonderzoek van Maarten Hendriks, waarin Seyhan

een belangrijk aandeel heeft).

Maar het zijn niet zozeer de problemen rond het Luxemburg-project die verhinde-

ren dat er werkelijk gemeenschappelijk beleid van de grond komt (ook al vindt

men elkaar in het kader van het Voorwaardelijk Gefinancierd Onderzoek onder de

noemer "Regionale Hydrologische Systemen"). In het algemeen heeft de weten-

schappelijke staf er, na het grotendeels loslaten van de banden met Engelen, wei-

nig behoefte aan de nieuw verworven individuele vrijheid prijs te geven. Men acht

zichzelf, veelal niet ten onrechte, wetenschappelijk voldoende aan de maat om ook

zonder gedetailleerde supervisie aan hoge kwaliteitseisen te kunnen (gaan) voldoen.

Het vereist een bijzonder soort van, gematigd maar wetenschappelijk erkend, lei-

derschap om het geheel van hooggekwalificeerde individualisten meer te doen zijn

dan de som van de delen. De Vries, die begin jaren '80 die functie had kunnen

vervullen, vertrekt in 1982 voor ruim vier jaar naar Botswana. Na zijn terugkeer in

1987 neemt hij uiteindelijk alsnog het leiderschap van de hydrologische groep op

zich, een situatie die bevestigd wordt door zijn benoeming (1989) tot bijzonder

hoogleraar (en vervolgens in 1996 tot gewoon hoogleraar).

In de tussentijd was er in tot in de tweede helft van de jaren '80 van gezamenlijke

162 onderzoeksactiviteiten van de vakgroep weinig terecht gekomen. Engelen ging zijn

eigen weg met een onderzoek naar de water- en nutriëntenbalans van de Loos-

drechtse plassen. Daarnaast promootte hij met succes bij de Dienst Grondwater-

verkenning de 'regionale systeem analyse' bij de grondwaterkartering. Daarbij

werd de hydrologische situatie niet per kaartblad maar per hydrologisch systeem

beschreven. Maar eigenlijk was 1980-1987 vooral de periode waarin de meest

vooraanstaande medewerkers zich, na hun promotieonderzoek, verder hebben

kunnen ontwikkelen tot internationaal gerespecteerde specialisten. Zij gaven

gestalte aan de volgende programma's:

1 Ontwikkeling van Remote Sensing methoden voor bepaling van uitwisseling

van vocht en energie aan het landoppervlak (Van de Griend);

2 Hydrologie van tropische bossen (Bruijnzeel);

3 Grondwatervoorkomens en grondwateraanvulling, vooral in (semi-)aride

gebieden (De Vries).

4 Ontwikkeling van hydrochemische proces- en transportmodellering (Appelo);

5 Ontwikkeling van computerprogramma's voor grondwatermodellering van

inhomogene aquifers (Hemker).

Dit geheel aan programma's bood goede wetenschappelijke perspectieven in de

zin van vernieuwing door gebruik te maken van nieuwe analyse-, meet- en reken-

technieken en leverde in de periode m i d d e n j a r e n '80 tot m i d d e n j a r e n '90 boven-

dien aanzienlijke (vooral 3e-geldstroom) inkomsten op. Maar tot een verdere inte-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen