Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 278

sieke studentendom niet buiten schot blijven, en verloor het corps de overheersende

plaats die het langer dan driekwart eeuw had ingenomen. Het groeide eerst nog wel, zo

sterk zelfs dat het in 1962 tijdelijk gesplitst werd in twee collegia.^53 De groei was echter

niet evenredig aan de toename van het aantal studenten. In 1966 meldden zich 250 no-

vieten aan, in 1967 was dat getal geslonken tot 200, en in 1968 traden niet meer dan 150

aankomende studenten toe.^54 En dat terwijl toch juist in dat jaar het kaalknippen van de

novieten als discriminerend was afgeschaft.^55 Zo'n halve concessie baatte niet meer.

Weest echt progressief en houdt op met ontgroenen, had De Gaay Fortman alle vereni-

gingsbesturen toegeroepen, die de kennismaking op voet van ongelijkheid nog hand-

haafden.^s6 Het corps ging niet volop mee met de tijd, maar tegelijk maakten de stu-

dentenbestuurders wel zelf de banden met het milieu waarin zij wortelden wat losser.

'Uitnodigingen voor bondsdagen en toogdagen van vrouwenverenigingen, meestal op

christelijke grondslag, sloegen wij over het algemeen af,' deelde vvsvu-praeses A.G.

Holtrop in haar jaarrede mee. 'Het leek ons weinig zinvol nu al zo ver in de toekomst te

kijken.'^57 Wat ze eigenlijk bedoelde was dat de visie op de toekomst niet langer bepaald

moest worden door het verleden.

Het sprak ook wel vanzelf dat de studenten de crisis in de gereformeerde wereld zeker

zo intensief zouden beleven als hun hoogleraren, en ook bij hen sloeg de balans door in

de richting van vernieuwing. Een laatste poging het corps te winnen voor een conserva-

tief reveil valt in 1957. De CSB bracht toen van zijn tijdschrift Sola Fide een dubbelnum-

mer uit, dat ook als brochure verscheen onder de titel: 'Gij geheel anders', in aansluiting

op Efeze 4:20, 'maar gij geheel anders; gij hebt Christus leren kennen'. De redactie was

voor die gelegenheid gevormd door de studentenpredikant J. Hessels Mulder en de stu-

dent in de theologie Douwe N. Wouters,^'» i^ter bekend geworden als drugspastor. On-

der de medewerkers viel de naam van ds. J.C. Schouten het meest op, de laatst afgetre-

den rector corporis. De brochure is niet leerstellig, en evenmin logisch argumenterend

in een afgewogen betoog. Ze wilde een andere levensstijl, en uitgedrukt in termen die

vreemd geworden waren aan het milieu waarop ze werden toegepast, was ze een oproep

tot bekering. 'Dat is de pest, de kanker van ons studentenleven: dat men de vrijheid van

een christenmens claimt, alvorens christen te zijn. De vlag, die de lading van de modder-

schuit dekt,' schrijft ds. Schouten.^59 T. de Boer doet een paar suggesties ter verbete-

ring: bijbelkringen vormen, de christelijke deugdenleer in ere herstellen. Maar eigenlijk

acht hij de zaak hopeloos. Het beste kon men het corps maar opheffen. Een heidense in-

stelling is niet vatbaar voor christianisering.^^

De reacties waren overwegend negatief, en getuigden nogal van wat Wille in zijn tijd

de Elihouding placht te noemen.^^' Eli, die zijn zondige zonen niet eens zuur had aange-

zien. Directeuren, curatoren en hoogleraren namen geen stelling tegen de inhoud van de

kritiek, maar uitsluitend tegen het feit dat ze naar buiten was gebracht. Het is prachtig

dat men wil zoeken naar een eigen christelijke stijl, verklaarde Gispen in zijn rectorale

oratie. Maar waarom moest dat beslist tot een publicatie leiden.' Laat men ook eens be-

274 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen