Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 307

hol vat, een wolk die voorbijdreef.'""^ De liberale politicus H. van Riel ging in 1971 op

Uilenstede met hen in discussie. Hij was niet onder de indruk. 'Ik had gedacht, dat er op

de Vrije Universiteit nog wel intelligente studenten waren, maar dit is niks.''^ Op 28 au-

gustus 1973 vond een openbaar debat plaats met staatssecretaris Klein. Noor Ad Valvas

bracht Jeroen Saris verslag uit in vernietigende termen. Onder de vierhonderd studen-

ten was er niemand geweest die blijk had gegeven van analytische scherpzinnigheid of

behoorlijk oratorisch vermogen. Het bleef bij onnozele en niet ter zake doende vragen,

'waarmee Klein terecht de vloer aandweilde'. Kennelijk ontbraken onder de studenten

de woordvoerders die met zulke routiniers in het strijdperk konden treden. 'Een debat

als dit is in elk geval beneden het niveau van wat je van een toekomstig intellectueel mag

verwachten.''7

Het is waar dat één toekomstig intellectueel zijn studie toen reeds had beëindigd: de

student in de sociologie W.S.P. Fortuyn, door de Katholieke Radio Omroep in 2004 uit-

geroepen tot grootste Nederlander aller tijden. In de geschiedenis van de Vrije Univer-

siteit staat hij niet geheel op diezelfde hoogte, al behoorde hij tot de voormannen van zijn

generatie. Hij is een van de 470 studenten geweest die in februari 1972 deelnamen aan de

bezetting van het hoofdgebouw.'"^ In dat gezelschap bevond zich overigens nog een an-

der toekomstig partijleider, die eveneens de linkerzijde vaarwel zou zeggen: de latere

centrumdemocraat Henry Brookman. Die eerste grote bezetting werd dan ook zeer

breed gedragen. Ofschoon het hele personeel naar huis was gezonden, kwamen de kof-

fiedames eigener beweging terug om de studenten van dienst te zijn.'9 De actie had een

dubbele inzet. De bezetters eisten dat de universiteitsraad onder het nieuwe bestel de

hoogste instantie zou worden, en niet het College van Bestuur. En ze verlangden dat

raadsleden niet verplicht zouden zijn de doelstellingen van de Vrije Universiteit te

ondertekenen.

Van die eis zullen we straks nog meer horen. Ze heeft altijd ook buiten de kring van de

studenten aanhang gevonden, en dat kwam in februari 1972 al aan het licht. De bezetting

kreeg de steun van een voor deze gelegenheid gevormd Comité Democratisering, waar-

in alle geledingen vertegenwoordigd waren. Zo maakten de hoogleraren Drenth, Linne-

mann en Van Zuthem deel uit van het Comité, en Linnemann was opgenomen in de de-

legatie die de onderhandelingen voerde." De eisen werden overigens niet ingewilligd.

Directeuren waren wel bereid de verplichte ondertekening van de doelstellingen nog-

maals in overweging te nemen. Maar voor de raadsverkiezingen van 1972 was verande-

ring niet meer mogelijk."' Het Comité besloot toen die verkiezingen te boycotten. Voor

Drenth was dat aanleiding zich terug te trekken. Hij had wel discussie gewild, maar geen

verdere pressiemaatregelen."^ Bij latere bezettingen zullen we geen hoogleraren meer

ontmoeten, tenminste niet in de rol van sympathisant.

IN DE SCHADUW VAN MARX 1969-1980 303

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen