Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 408

Master of Science (MSc). Elk studiejaar was in deze opzet gelijk aan 60 eenheden (cre-

dits) van 28 uur, dus 1680 uren, volgens de berekeningen gebaseerd op het European

Credit Transfer System (ECTS).

Het was een Europese wet, maar met het typisch Nederlandse trekje, dat de nieuwe

regeling met grote spoed werd ingevoerd. De Tweede Kamer ging akkoord, zonder te

vragen naar kader of randvoorwaarden. De programma's startten in september 2002,

onder gelijktijdige afschaffing van het doctoraal examen. Voor de masters was toen nog

niets geregeld, en zelfs voor de bachelors was nog lang niet alles duidelijk. Het ontbrak

aan overgangsregelingen, aan heldere voorlichting, aan concrete afspraken tussen hbo en

universiteit.^'" En vanzelfsprekend bleef de vaste koppeling bestaan tussen verandering

en bezuiniging. Verandering was er genoeg. Het bleef wel mogelijk op de beproefde ma-

nier alles te concentreren op één vak, zoals natuurkunde of klassieke talen, maar er kwa-

men ook nieuwe studies die onderdelen van her en der combineerden. Zo kon men de

bachelorsgraad behalen in de gezondheidswetenschappen, de medische natuurweten-

schappen, of de communicatie- en informatiewetenschappen.37' De mogelijkheden van

het systeem gingen in beginsel nog verder. Het hoger onderwijs, zei BaMa-propagandist

prof. dr. H. Adriaansens, dient zich nu te oriënteren op de vraag, en niet op het eigen

aanbod. De student moet zelf uit de beschikbaar gestelde cursussen kunnen kiezen wat

het meest van zijn gading is.^'^

BaMa-opleidingen vereisten reorganisatie, en kostten dus geld. Dat was er natuurlijk

niet. Staatssecretaris Annette Nijs vond dat studenten daar wel voor konden zorgen. 'Als

een opleiding meerwaarde heeft, kun je ook meer geld vragen.'^73 In haar ogen was het

dan waarschijnlijk geen nadeel, dat er aldus concurrentie zou groeien tussen de univer-

siteiten. Studenten moesten dan de prijs van hun opleiding mee betrekken in de overwe-

gingen. Een universiteit die een hoog collegegeld vroeg zou daarmee wel eens bedrogen

uit kunnen komen. En geld werd des te belangrijker, omdat kort voor de invoering van

de BaMa een nieuwe regeling werd ingevoerd voor het bepalen van de hoogte van de

rijksbijdrage. Tot 2000 had het ministerie zijn aandeel in de kosten voor 10 procent

afhankelijk gemaakt van het aantal uitgereikte diploma's. Na 2000 werd dat percentage

tot 50 opgevoerd.374 Een bedenkelijk beleid werd nu ronduit immoreel. Een universiteit

kreeg zo veel belang bij hoge aantallen geslaagden, dat de integriteit van de examinato-

ren onder druk kwam te staan. En ook als ze daartegen bestand waren, was het onzede-

lijk hen aan die proef te onderwerpen. De Onderwijsraad vond dan ook, dat buitenstaan-

ders bij de examens moesten worden betrokken. Onder de gegeven omstandigheden

zonder twijfel een gerechtvaardigde wens, maar tegelijk een krachtige veroordeling van

het gekozen bekostigingssysteem.

De bedoeling van BaMa is dat niet iedereen blijft studeren tot hij de meesterproef

heeft afgelegd. De bachelor wordt geacht een volwaardige afgeronde opleiding te hebben

ontvangen en zich te melden op de arbeidsmarkt. Of hij daarmee succes zal hebben is de

vraag. De eerste ervaringen wijzen niet in die richting. De neiging bestaat zelfs, de bache-

404 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen