Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 231

braintrust uit ons volksdeel', zoals partijvoorzitter W.P. Berghuis het uitdrukte. De

Gaay Fortman beleefde het 'als een regenbui op een dorstig land'.'* Weldra zouden ze

hun vleugels breder uitslaan. In 1967 spraken elf jongere partijleden hun spijt uit, dat de

jongste kabinetsformatie een regering had opgeleverd zonder de Partij van de Arbeid.'5

Tot de ondertekenaars behoorden P.J. Boukema, G.A. de Bruyne, J.P. Feddema, B. de

Gaay Fortman, D.Th. Kuiper en A. van Noord, die allen verbonden waren aan de Vrije

Universiteit. Korte tijd later kwam uit deze groep het zogenaamde 'Américain-beraad'

voort - genoemd naar een Amsterdams hotel — een overleg tussen de radicalen in de drie

grote christelijke partijen.'^

Oud-vakbondsman Bouke Roolvink had niet zoveel op met deze jonge wetenschap-

pers, 'die nog nooit een fabriek van binnen hadden gezien', al die welbespraakte '-gogen

en -logen', die op vergaderingen het hoogste woord voerden."' De andere partijleiders

bleven echter welwillend in hun reacties. Onder de kritiek van rechts, van de conserva-

tieven en verontrusten, waren zij altijd tamelijk onverschillig gebleven. Dat waren niet

meer dan achterhoedegevechten, meende Berghuis.'** De radicalen genoten een betere

pers, al begonnen zij zich wel meer en meer in de marges van het antirevolutionaire den-

ken te bewegen. Een viertal auteurs, onder wie P.J.A. Idenburg en D.Th. Kuiper,

schreef in 1967 m Antt-Revolutionaire Staatkunde, dat 'in de mondige wereld van van-

daag' de tijd van het verlossende, gezaghebbende woord voorbij was, en daarmee ook de

tijd van christelijke partijformatie op de oude voet. Een vernieuwde evangelische partij

zou interconfessioneel moeten zijn, gegrond op het liefdegebod, maar dan wel actief,

maatschappijkritisch, bereid op te komen voor de zwakken en onderdrukten.'^ In een

discussiestuk van Boukema, Feddema, Kuiper, H. van Ruller en anderen werd een kort

program van actie opgesteld:^" verdubbeling van de ontwikkelingshulp, actieve ont-

spanningspolitiek in de oost-westverhouding, de Amerikanen weg uit Vietnam, geboor-

tebeperking, democratisering, milieumaatregelen, liever samenwerken met de PvdA

dan met de VVD.

Standpunten kortom, die als zodanig niet vroegen om specifiek christelijke partijvor-

ming. In een bijeenkomst georganiseerd door de Studentenraad aan de Vrije Univer-

siteit werd dan ook de vraag opgeworpen, of er wel politieke problemen waren waar con-

fessionele partijen een eigen oplossing voor aanboden. En was de tegenstelling tussen

links en rechts in die partijen niet eenvoudig terug te voeren op de belangenbehartiging

van respectievelijk de werknemers en de werkgevers.'^' Voor sommige radicalen was in

elk geval de vereenzelviging met links geen probleem, getuige Van Zuthem, die in 1965

pleitte voor afschaffing van de eigendom.^^ Met de naam antirevolutionair voelden ze

zich wat verlegen, toen het woord revolutionair in de jaren zestig niet alleen bij jongeren

een positieve klank begon te krijgen. Was revolutie niet juist het middel om het Konink-

rijk Gods op aarde te verwerkelijken.''^^ Fractievoorzitter B.W. Biesheuvel, zeker niet de

belichaming van de progressie, verklaarde in 1967 dat de naam van de partij jongeren

nog maar weinig zei. 'Bovendien was de ARP, wanneer gesproken werd over de eigen ra-

DIENENDE WETENSCHAP 19551968 227

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen