Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 412

Ten derde werden de faculteiten bestuurd door hun decanen, of naar keuze door een

collegiaal bestuur.

Het College schafte toen de universiteitsraad af, en koos voor het meervoudige

systeem met een ondernemingsraad van negentien leden, en een studentenraad van ne-

gen. Dat was het einde van de universitaire democratie. De studenten begrepen snel ge-

noeg dat de gekozen raad geen werkelijke macht bezat.^^s Bij de eerste verkiezingen was

er nog een opkomst van 36 procent. In 2000 daalde die tot 18 procent, en in 2002 tot 13.4

procent.399 Voor de facultaire studentenraden waren kandidaten dikwijls moeilijk te vin-

den,"*"" en zelfs de universitaire studentenraad beschikte noch over een kamer noch over

een eigen telefoonnummer.'*"' Een verkiezingsdebat in 2003 onder leiding van Noomen

trok niet meer dan achttien toehoorders.'*"^ Democratie had afgedaan, en de weegschaal

sloeg nu door naar de andere zijde. Toen Schut aftrad als secretaris voorspelde hij dat

een driepersoonscollege op den duur zou verdwijnen. In Twente bestond het al, 'een

presidentieel stelsel, een college met één duidelijke baas'.'*"^

Maar dan was er nu wel sinds i januari 2001 een Raad van Toezicht, aan de Vrije Uni-

versiteit niet benoemd door de minister, maar door het bestuur van de Vereniging.+'*

Zijn betekenis is direct af te lezen uit de samenstelling. De Vereniging had wel eens moei-

te gehad maatschappelijke zwaargewichten als bestuurders aan te trekken, toen eenmaal

het feitelijke bestuur zo vast in handen gekomen was van Brinkman en zijn collega-

bestuurders. Voor de raad slaagde zij daarin wel. Voorzitter werd P. Bouw, voormalig

president-directeur van de KLM. Tot de leden behoorden oud-minister E. Brinkman en

de oud-voorzitter van het CNV, Anton Westerlaken. Westerlaken en Bouw hadden trou-

wens zelf ook zitting in het verenigingsbestuur. Tegenover Ad Valvas onderstreepte

Bouw zeer nadrukkelijk dat en waarom met de raad ernstig rekening gehouden moest

worden. 'Uiteindelijk is de Raad het hoogste bestuursorgaan. Hij benoemt de bestuur-

ders, kan ze ook weer ontslaan, en moet de belangrijkste besluiten goedkeuren, zoals de

begroting en fusies. We ontwikkelen echt samen de strategie voor de toekomst. Ik spreek

collegevoorzitter Wim Noomen iedere twee weken.''*5

Maakt de raad zich waar als medebestuurder, dan kan dat zijn weerslag hebben op de

Vereniging, en misschien is dat al zichtbaar. Aan de uitgang van de twintigste eeuw

stond zij op een dieptepunt met ruim 7000 leden. In de volgende jaren bleken de wer-

vingscampagnes eindelijk weer succesvol, zodat het ledental in 2004 weer boven de

10.000 uitsteeg.'*"'' En wellicht speelt hier ook de invloed van de aanstaande fusie mee, en

hebben Windesheim-sympathisanten zich als leden aangemeld. De naam van de Vere-

niging is althans bij de te verwachten taakuitbreiding recentelijk aangepast. Nu heet zij

in een kennelijk streven naar volledigheid Vereniging voor Christelijk Hoger Onderwijs,

Wetenschappelijk Onderzoek en Patiëntenzorg.'*"' In de komende jaren zal zij moeten

bewijzen dat de Vereniging in haar tegenwoordige rol nog altijd betekenis heeft voor de

hele onderneming, die Vrije Universiteit genoemd wordt.

408 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen