Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 146

meerde grondslag.'*' Daar waren verder de vu­kalenders, met portretten van vu­cory­

feeën uit vroeger tijd en grote foto's van de nieuwe gebouwen.+^ Daar was de vu­film,

met beelden uit het leven van een aankomende student, van Waterinks Paedologisch In­

stituut, en van de promotie van Doede Nauta. In de eerste winter werd ze meteen al op

125 plaatsen vertoond.'^ En daar was de brochure met de wat larmoyante titel Uit deer­

nis met uw smaad, beschikbaar gesteld voor de vriendenprijs van 20 cent per exemplaar,

omdat de inhoud zo belangrijk geacht werd.'*^

De hele ei vitas academica moest zich inzetten voor het goede doel. Studenten kregen

voorlichting over de financiële toestand van de Vereeniging. Van de 70 aanwezigen stel­

den 68 zich direct beschikbaar als propagandist in de vakantiemaanden. Het werden er

ten slotte meer dan ()0^^, en de senaat van het vu­corps stelde een commissie in voor de

organisatie van dit werk.'** In 1933 verscheen ook voor het eerst een voorlichtingsboekje

voor eindexamenkandidaten met de vraag: 'Waar gaat gij studeeren?' en een overzicht

van 'de vele mogelijkheden welke de vu biedt'.t' Vanzelfsprekend werden ook de hoog­

leraren ingeschakeld. Een willekeurig voorbeeld: tussen 10 november 1932 en 10 februa­

ri 1933 werden in het hele land van Huizum tot M iddelburg lezingen gehouden door

Aalders, Coops, Vollenhoven, Waterink, Gerbrandy, G.J Sizoo en Anema, en de direc­

teuren Schouten, Bijleveld en Colijn. Sommigen spraken meer dan eens, Waterink zelfs

viermaal.'*^ Die vond dan ook dat elke hoogleraar gedurende de wintermaanden toch

minstens driemaal zou moeten optreden, en dat liefst zonder honorarium."^^ Zelf ging hij

in 1938 op toernee door Drente, om meer bemiddelde broeders tot een hogere bijdrage

aan te sporen.^" 'Kan wel 100,­ gulden betalen', stond achter één naam op zijn lijstje, of

bij een ander: 'rentenier, vroeger klompenhandelaar, zeer bemiddeld, ouderling'.

Niet dat de Vrije Universiteit kleine bijdragen versmaadde. De tijden waren moeilijk

in de jaren dertig. De lonen waren laag, velen zaten zonder werk, bezuinigen op de pu­

blieke uitgaven gold in Den Haag als hoogste wijsheid. Daarom accepteerden directeu­

ren nieuwe contribuanten al voor 50 cent per jaar.5' Juist in de kleine gaven, zei Colijn,

drukt zich de liefde voor het beginsel uit.s^ In Hoogeveen maakte ds. Faber reclame voor

de Vrije Universiteit op de jeugdverenigingen. Hij wilde dat kinderen vanaf twaalf jaar

aangespoord zouden worden bij te dragen als contribuant voor twee kwartjes, want 'de

liefde voor de vu moet reeds in deze jonge jaren worden aangekweekt'.53 In Groningen

kregen in 1933 alle jongelingsverenigingen een busje toegestuurd. Ieder lid kon daar dan

in elke vergadering iets indoen.5"* De leus moest zijn: 'Eén cent per hoofd per vergade­

ring offeren voor de vu'.'s Zo moesten vele kleintjes één grote maken.

Het idee van sparen met busjes was toen al niet meer origineel, en het grote succes van

zo'n actie was niet vergund aan de jeugdvereningen, maar aan de organisatie die als

Vrouwen vu­hulp bekend kwam te staan. Het was mevrouw S. Verdam­Okma, die in

1931 het plan opperde dat elke gereformeerde vrouw een busje in haar huis zou plaatsen

om daar bijvoorbeeld wekelijks tien cent in te doen voor de Vrije Universiteit.5* Dat zou

de universiteit extra inkomsten bezorgen, en het zou niet gaan ten koste van de contribu­

142 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen