Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 150

weinig geld, en de uit kleinburgerlijke kring voortgekomen vu-student had weinig stijl.

Wordt het gezellig, kritiseerde rector Verkuyl, dan gedragen we ons als boerenjongens,

die pas in beweging komen als er iets te vechten valt.^s De trouwste sociëteitsbezoekers

waren de leden van Stoa, die bekendstonden om hun gooi- en smijtwerk."^^

Meer ingetogen was in deze jaren de levensstijl in het hospitium. Onder de krachtige

leiding van Abrahams dochter mevrouw C.M.E. Kuyper kwam er een einde aan het ge-

bruik dat de huisknecht studenten 's nachts na sluitingstijd binnenliet in ruil voor een si-

gaar.''^ Twee hospitanten die zich misdroegen werden zonder pardon voor zes maanden

van de studie uitgesloten.^* De bewoner van Keizersgracht i6o schreef een erkentelijke

brief, dat hij vroeger dikwijls geklaagd had, maar dat sedert de komst van mevrouw

Kuyper de toestand geheel ten goede veranderd was.*^ De directrice nam persoonlijk

aan alle maaltijden deel. Wie het niet door allen gewaardeerde voorrecht had naast haar

te zitten, legde, naar de herinnering van ds. G.R. Visser, tentamen afin de tafelmanieren

van de grote wereld.^" In 1932 nam ze ontslag om gezondheidsredenen. Met haar ver-

dween de laatste markante persoonlijkheid in de reeks van directrices.

DE GEREFORMEERDE STUDENT

De Vrije Universiteit bleef in haar studentenpopulatie overwegend kerkelijk gerefor-

meerd. Volgens een opgave uit januari 1939 waren er toen 22 hervormden, vijf christe-

lijk gereformeerden, zeven leden van het hersteld verband, en acht uit diverse andere

kerkgenootschappen.^' Van verreweg de meesten kunnen wij dus zeggen dat zij deel

hadden aan de zorgen en vreugden van het gereformeerde leven. Het kan echter een

vraag zijn, of zij dat gereformeerde leven als gevolg van hun bijzondere positie op een an-

dere wijze hebben ervaren. Had G.J. Sizoo gelijk, toen hij in 1938 de overtuiging uit-

sprak9^, 'dat in het algemeen een ernstige levenshouding den boventoon voert'.? En ook

als dat zo was, stond dan de bewaring van het erfgoed voorop, of juist de behoefte aan

vernieuwing, aan aanpassing bij de tijd.' Wie op zulke vragen een antwoord zoekt, zal al-

tijd ervaren dat de werkelijkheid moeilijker te achterhalen is dan het ideaal. Maar om het

probleem beter te zien kan het altijd al helpen als we tenminste dat ideaal zuiver voor

ogen gesteld krijgen. En daarom moeten we zeker proberen ons voordeel te doen met het

jubileumboek, dat het corps in 1941 heeft doen verschijnen onder de titel: Gods Woord in

het studentenleven.

Dat boek is in de oorlog verschenen, maar ademt de geest van de jaren dertig. De re-

dactie, die het in opdracht van het corps samenstelde, koos als doelstelling, 'iets te doen

zien van wat het Woord Gods voor het studentenleven moet beteekenen'.^^ Vier van de

vijf redacteuren konden als voormalige prominente corpsleden uit ervaring spreken:

J.H. Bavinck, H. Smitskamp, W.F. de Gaay Fortman en de theoloog H.U. Buitink.

Voorzitter van de redactiecommissie was de Amsterdamse predikant S.G. de Graaf In

zijn eindvorm draagt het boek vermoedelijk in vrij sterke mate zijn stempel. Hij zag als

146 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen