Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 398

doorbreken, dan was het de benoeming van een vrouw. De emancipatiecommissie had in

1986 de stand opgemaakt, en bevonden dat de theologische, geneeskundige en pedago-

gische faculteiten elk één vrouwelijke hoogleraar in hun midden telden. Tandheelkun-

de, wis- en natuurkunde en sociaal-culturele wetenschappen waren er ieder twee rijk, en

alleen letteren kon zich beroemen op niet minder dan vijf Aan de andere faculteiten, ook

grote als rechten en economie, stond de score op nul. Over de hele universiteit waren er

269 mannen en 14 vrouwen in het hoogleraarsambt werkzaam.3'3 Waren er oorzaken aan

te wijzen voor die verhouding van één op twintig.' Ja zeker, meende Marijke de Jong,

hoofddocente bij biologie. In de bètawetenschappen waren er gewoon te weinig goed ge-

kwalificeerde vrouwen. 'Veel mannen werken enorm hard, en vrouwen die dat niet kun-

nen opbrengen verliezen dan de wedstrijd.' En voor een halve baan zijn de eisen te

zwaar. Maar waren die eisen dan terecht.' 'Dat verwijten ze mij ook wel eens, dat ik mij

te veel heb aangepast aan het mannelijk bedrijf Maar als een vrouw een academische

studie heeft gevolgd, zich in een relatie stort en vervolgens naïef doet over haar verkeken

kansen, vind ik haar raar bezig. Als je echt iets wilt zoek je bij die wens een partner en niet

omgekeerd.'3'4

Toch gaan mannen zo niet te werk bij hun partnerkeuze. Er waren dan ook wel vrou-

wen die de oplossing in andere richtingen zochten. Jeanne de Bruijn, zelf hoogleraar

vrouwenstudies, vond dat niemand meer dan 28 uur per week zou mogen werken. Wie

langer wilde, moest extra belasting betalen.3'5 Een nogal desperaat idee, dat misschien

gelijke kansen schept, maar als het uitvoerbaar is zeker de wetenschap zal schaden. Vol-

gens Hetty Lieftinck, die haar baan als griffier van de Universiteitsraad niet had kunnen

vasthouden, lag de schuld niet zozeer bij de mannen als bij de calvinisten. Die lieten

vrouwen wel meedoen, maar hun cultuur associeerde autoriteit toch hoofdzakelijk met

mannen.3''' Mevrouw A. Brüggemann-Kruijff zag in het calvinistische water de zon nog

schijnen. 'Toen de Vrije Universiteit de grondslag veranderde in een doelstelling, kwam

er meer ruimte voor de individuele wetenschapper. Ieder moest namelijk zelf een eigen

weg naar het doel vinden. Ook vrouwelijke wetenschappers kregen daardoor de kans om

hun eigen weg te gaan. Ik denk dat de positie van de vrouw daardoor wel is verbeterd.'

Ze zocht naar een vrouwelijk alternatief voor het mannelijke formeel en logisch denken

vanuit vaste beginselen. Vrouwen associeerden meer, en brachten het logische terug

naar persoonlijke ervaringen.^'^

Ik ben er niet zeker van, dat mannen zo zouden mogen oordelen over vrouwen in de

wetenschap. In elk geval zijn ze bereid de deuren wijd open te zetten. Daartoe zijn ze

trouwens ook verplicht. De Vrije Universiteit kreeg begin 1997 opdracht voor alle cate-

gorieën wetenschappelijk personeel, van AIO tot hoogleraar, streefgetallen op te stellen

voor het gewenste percentage vrouwen. Zo wilde het de nieuwe wet van minister Nete-

lenbos, voor een evenredige vertegenwoordiging van vrouwen in leidinggevende func-

ties in het onderwijs.3'** Evenredigheid moet gemeten worden. Maar waaraan.' De afde-

ling onderwijsvoorlichting van de dienst studentenzaken dacht het begrepen te hebben.

394 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen