Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 313

en dat was wat de progressieve studenten op hun manier ook wilden. Volgens de PEP

- de studentenvereniging van vooruitstrevende economen - moesten de resultaten van

wetenschappelijk onderzoek 'toevallen aan de minst bedeelden in de samenleving'. '5 De

studenten geschiedenis vulden het nog wat nader in. 'Arbeiders, vrouwen, homo's,

buurtgroepen et cetera hebben belang bij de bestudering van het verleden.' Historisch

onderzoek kon een analyse geven van de oorzaken van achterstelling en onderdruk-

king.'5' Zo wilden deze studenten ook onderwezen worden. Geschiedwetenschap die

zo'n analyse kon geven moest dicht aanleunen tegen de sociale wetenschappen. Sociolo-

gen konden rechtstreeks op zulke vragen ingaan. De directie van het Amsterdamse be-

drijf Verschure zond in september 1971 aan curatoren een onderzoeksrapport van de

Vrije Universiteit, dat onder haar personeelsleden was verspreid. 'Stijl, woordkeus en

inhoud hebben grote verwantschap met die van communistische pamfletten.' De klas-

senstrijd was als uitgangspunt gekozen.'^^ Studenten hadden een enquête gehouden

onder het personeel, zonder de directie in te lichten. Er was wel overleg geweest met de

Algemene Metaalbewerkersbond.'53 De verantwoordelijke docent verdedigde zich te-

genover curatoren door te zeggen dat het de studenten slechts ging om dienst aan de

medemens. Subfaculteitsdecaan H.G. Schulte Nordholt was het eens met de kritiek van

curatoren. Maar er waren docenten die meenden dat zij de studenten niet meer in de

hand konden houden.'5+

Waarschijnlijk hebben veel docenten inderdaad wel eens een directe confrontatie ge-

kend in de collegezaal, tenminste in de alfa- en gammafaculteiten. Bij de theoloog Hei-

tink kwam de herinnering weer boven op de dag van zijn afscheid. 'Met een gevoel van

onmacht denk ik nog steeds terug aan colleges waar ik na mijn eerste zinnen door rebelse

studenten in de rede werd gevallen met de vraag: meneer, wat zijn uw vooronderstellin-

gen? Zo'n college ontaardde dan algauw in een heftig debat."55 Anderen kwamen de stu-

denten een eind tegemoet, zoals in dat Verschure-onderzoek. De theologische faculteit

kende in 1973 een interdisciplinaire werkgroep 'religie en armoede', en Verkuyl behan-

delde in zijn college evangelistiek de dialoog tussen christenen en marxisten,'5^ al wil dat

zeker niet zeggen dat hij de twee dicht tot elkaar bracht. De theologische faculteit kende

veel vooruitstrevende studenten die op zoek waren naar een nieuwe weg, en soms het

spoor bijster raakten. 'Wie leefde van de hoop beet zich zo vast in het visioen van een vol-

maakte samenleving dat hij alleen nog maar beschuldigend in het heden kon staan. Dat

leidde tot utopisme en heel wat studenten zijn in die jaren in een diepe psychische crisis

beland.''57 Er waren er ook die het zochten in de pseudo-wetenschap. In 1979 bestond er

enige tijd een werkgroep feministische exegese, die een eigen uitleg wilde geven van het

verhaal van de verkromde vrouw in Lucas 13. 'Helaas hebben we dat nooit afgemaakt.''5*

De theologische faculteit organiseerde een reeks lezingen van Rosemary Radford Rue-

ther. 'Zij stelde boeiende vragen aan de orde, zoals: kan een mannelijke Heiland vrouwen

redden?''59 Een ander alternatief was de materialistische exegese: de bijbel lezen als een

handleiding voor marxisten. In een Zuid-Amerikaans boekje werd het evangelie naar het

IN DE SCHADUW VAN MARX 1969 1980 309

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen