Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 197

sommige zittende hoogleraren zich te veel gecompromitteerd om aan te kunnen blijven.

Wie dan de beste kandidaten wilde binnenhalen moest snel zijn. Daarom zien we in 1944

ook andere faculteiten in actie komen. Koksma en G.J. Sizoo drongen aan op bevorde-

ring van Haantjes en Grosheide tot hoogleraar, onder uitdrukkelijk beroep op het grote

aantal vacatures dat binnenkort te vervullen zou zijn.'*^? Samen met Van der Horst dien-

den zij tevens een plan in, twee medici te benoemen en twee biologen. Daarmee zou de

medische faculteit stijgen naar het wettelijk minimum van drie hoogleraren, en dankzij

de biologen kon de universiteit dan tevens volledig opleiden voor het kandidaatsexamen

medicijnen.''4

Die medische faculteit mocht niet te lang meer op zich laten wachten. In 1955 zou de

volgende termijn van vijfentwintig jaar verstreken zijn voor de oprichting van een nieu-

we faculteit. Men had dus nog ruim tien jaar de tijd, maar de ervaring had al wel geleerd

dat de vervulling van het medische desideratum zeer moeilijke problemen in het leven

riep. Daarom bleef er aandacht voor noodoplossingen. Met een economische faculteit

kon men immers ook aan de wet voldoen. De juristen dienden daartoe in juni 1941 een

voorstel in, ondanks de risico's die onder de vreemde heerschappij aan zo'n uitbreiding

verbonden zouden zijn. De aarzelingen van de senaat vonden uitdrukking in de stemver-

houding acht voor en vijf tegen, en een uitdrukkelijke verklaring van Dooyeweerd, dat

het voorstel zijn instemming niet had.'*4' Curatoren namen het plan in februari 1942

over'W^^ maar het duurde tot augustus 1944 eer een commissie van advies met concrete

voorstellen kwam. J. Ridder en E.J. Flipse zouden economie gaan doceren, H.J. Smit

economische geschiedenis, en W. Sleumer economische aardrijkskunde. Daarnaast zou-

den er nog enkele lectoren en buitengewone hoogleraren komen.'t43

Flipse en Sleumer behoorden tot het hersteld verband.**44 Wellicht daarom ver-

klaarden directeuren geen heil te zien in een economische faculteit, zolang er geen zeker-

heid bestond dat er genoeg capabele kandidaten zouden zijn, 'zoowel wat hun weten-

schappelijke bekwaamheid als wat hun principieel gereformeerd standpunt betreft'.'^s

Curatoren zaten voorzover het Sleumer betrof op dezelfde lijn. Zij hadden de voorlopi-

ge indruk dat Sleumer 'het gereformeerd wetenschappelijk standpunt' in zijn publica-

ties niet tot uitdrukking bracht."^6 Ze waren trouwens over het hele plan niet bijzonder

geestdriftig. Evenmin als de directeuren waren zij ervan overtuigd dat op het terrein van

de economische wetenschap de gereformeerde beginselen reeds voldoende tot ontwik-

keling gebracht waren. Waterink betreurde dat. Men moest zo'n uitbreiding aandurven

'in de verwachting en het geloof, dat er een gereformeerde wetenschap uit zal groeien'.

Dooyeweerd liet het oordeel in het midden. Voor hem was de hoofdvraag, of een econo-

mische faculteit een eigen geluid zou kunnen laten horen. Zeker tegenover de katholieke

hogeschool in Tilburg zou dat nodig zijn. Die genoot een uitstekende reputatie, en nam

uitgesproken principiële standpunten in.447

Die discussie werd in de senaat gevoerd op 17 april 1945, achttien dagen voor de

Duitse capitulatie. Het uitbreidingsvraagstuk kon toen al geheel los van de oorlogsom-

CHRISTELIJKE WETENSCHAP. 1926-1955 193

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen