Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 339

dispensatie te vragen. Een enkeling heeft dat ook gedaan.^55 Maar het is wel waarschijn-

lijk dat sommigen en misschien zelfs velen die moeite niet namen, en officieel als instem-

mers te boek bleven staan. D.M. Schenkeveld was er al in 1969 niet zeker van dat de

meeste stafleden positief stonden tegenover de grondslag.^s^

De toename van het aantal buitenkerkelijke docenten heeft vermoedelijk de intrede

van katholieke christenen vergemakkelijkt. Toen de nieuwe grondslag pas was inge-

voerd, namen de besturende colleges op dit punt een afwerende houding aan. Accepte-

ren we katholieken, zei Meynen in 1970, dan worden we een algemeen christelijke uni-

versiteit. Een in dat jaar gedaan voorstel een katholiek te benoemen tot hoogleraar werd

behandeld als een dispensatiegeval, en onmiddellijk afgewezen. Begin je eenmaal met

uitzonderingen, verklaarde Meynen, dan worden die snel genoeg regel. 'De Vrije Uni-

versiteit heeft mét haar grondslag een voorspoedige groei doorgemaakt. Moet zij die

grondslag dan nu terzijde stellen?'357 Wel gingen curatoren eveneens in 1970 akkoord

met de benoeming van een 'meelevend rooms katholiek' in de rang van hoofdmedewer-

ker bij de medische faculteit, mits hem duidelijk was dat hij nooit lector zou kunnen

worden.358 Ik heb de betrokkene tien jaar later leren kennen. Toen was hij allang hoog-

leraar. Maar in 1970 had het net zo goed verkeerd voor hem kunnen aflopen. Toen Lan-

gevoort in 1971 aan curatoren vroeg of de medische faculteit in zee mocht gaan met ka-

tholieken 'die verklaren met vreugde zich op de nieuwe grondslag te willen stellen',

antwoordde Van Nes, 'dat een gereformeerde grondslag niet zo maar in overeenstem-

ming is met benoeming van rooms katholieke docenten'.^59

Toch stond men toen al dicht voor de kentering. De faculteit der wis- en natuurkun-

de droeg in september 1971 een katholieke lector voor, die volledig instemde met de

nieuwe grondslag, en voorkeur had voor een bijzondere universiteit. Curatoren oordeel-

den toen dat er geen reden was de voordracht terug te zenden; wel om die zorgvuldig te

bekijken, en instemming te vragen van directeuren. Van Nes zou 'een diepgaand gesprek

met de candidaat hebben'.3^ De uitslag moet gunstig geweest zijn, want de betrokkene

werd benoemd.3^' Een jaar later werd in de medische faculteit dezelfde katholiek be-

noemd die in 1970 nog als een onaanvaardbaar dispensatiegeval was afgewezen. Nu be-

schouwden curatoren hem als instemmer.3^^ Helemaal verdwenen de reserves in deze

periode van de vu-geschiedenis niet. De voordracht van een katholieke hoogleraar in de

medische faculteit ontlokte het bestuur van de Vereniging nog in 1977 de vraag of er dan

geen enkele protestant te vinden was.3^3

De aard van de functie kon bovendien verschil maken. Het ligt voor de hand hier zui-

nig te zijn met namen, maar van die regel moeten we nu eenmaal afwijken, omdat de bij-

zondere natuur van het geval anonimiteit onmogelijk maakt. De persoon in kwestie is er

trouwens altijd trots op geweest, dat hij als katholiek een aanstelling had verworven bij

de Vrije Universiteit. Het gaat om dr. A.H. Bredero, in 1975 voorgesteld als hoogleraar

in de geschiedenis der Middeleeuwen. Daar hadden curatoren toch wel enige bedenkin-

gen bij, 'gezien de aard van de leeropdracht'.3^*^ Zou hij zijn onderwijs niet te rooms ma-

IN DESCHADUWVAN MARX 1969 1980 335

'M

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen