Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 179

De Valeriuskliniek is onder zijn leiding tot grote bloei gekomen, 'hetgeen blijkt uit de

indrukwekkende differentiatie van methoden en settingen binnen het klinisch bedrijf.

Neuropathologie, klinische psychologie, electro-encefalografie en biochemie krijgen een

royale plaats in het pakket van onderzoeksmethoden en interventiestrategieën,' aldus

M. Kuilman3^7 in het gedenkboek van 1980. De opsomming is inderdaad imponerend,

maar ze brengt tevens de woorden in gedachten waarmee rector G.J. Sizoo in zijn jaar-

rede van 1938 gewaagde van de toekenning van een subsidie verstrekt door de Rockefel-

ler Foundation voor Van der Horsts onderzoek naar de elektrische spanningsverschillen

in de hersenen, 'waarvan echter alleen hijzelf en zijn medewerkers verslag zouden kun-

nen doen'.328 Zo werd de Vrije Universiteit volwassen. Ze was niet langer een pure alfa-

universiteit, waar ieder nog wel begrijpt en zelfs kan uitleggen waar de ander mee bezig

is. Ook een natuurkundige als Sizoo moest verklaring en toelichting aan de experts over-

laten.

Een laatste poging die goede oude tijd te doen herleven is wellicht te bespeuren in het

werk van de senaatscommissie die in 1937 moest adviseren over de toekomst van de me-

dische faculteit. Van der Horst en G.J. Sizoo maakten daar deel van uit, maar ook Aal-

ders, Rutgers, Wille en Woltjer. In die commissie brak Wille een lans voor een leerstoel

homeopathie. Daarmee zou een dienst bewezen worden aan de regering, die onbegrijpe-

lijk genoeg de homeopathie nooit een gelijkwaardige plaats had willen toestaan, en be-

langrijker nog, 'hierdoor zou zeker een wensch van een deel van ons volk in vervulling

gaan'.329 Welk deel van het volk hij op het oog had behoefde geen toelichting. Wille zal

Kuypers oude pleidooi gekend hebben, en hij wist waarschijnlijk ook, dat een vu-coryfee

als Idenburg lid geweest was van de Vereeniging tot Bevordering der Homeopathie

in Nederland.33 De anderen schonken echter aan Willes interventie geen aandacht.

Noch toen noch later is de leerstoel homeopathie ooit een officieel agendapunt geworden.

DE VIERDE FACULTEIT

De vierde faculteit was een sprong in het duister. De Vrije Universiteit telde onder haar

leerlingen niemand die voor een benoeming in aanmerking kwam. Men zou de kandi-

daten moeten zoeken onder de gereformeerde afgestudeerden van de openbare univer-

siteiten, en dat was maar een klein gezelschap. De Christelijke Vereeniging voor Na-

tuur- en Geneeskundigen bestond voor het grootste deel uit medici. In 1936 was

ongeveer de helft van de 200 leden huisarts. Verder waren er 24 wis- en natuurkundigen,

zeventien biologen en slechts negen chemici. Tien jaar eerder waren die getallen nog la-

ger, de keuzemogelijkheden waren dus uiterst beperkt. Daar kwam bij dat de vereniging

bij de vu-bestuurders weinig vertrouwen genoot. Haar leden, zo werd gevreesd, stonden

dikwijls afwijzend tegenover de besluiten van de Asser synode.33' Geelkerken zag de

voorbereidingen dan ook met enig leedvermaak aan.33^ Moeten de nieuwe hoogleraren

zich conformeren aan Assen? Dat zou wel een troosteloos verschiet openen voor de we-

CHRISTELIJKE WETENSCHAP. 1926-1955 175

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen