Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 393

gend individueel karakter draagt?'^79 Verheul gaf het probleem aan zonder zijn stelling

nader uit te werken. De bezwaren waren van tweeerlei aard. Voorwaardelijke financie-

ring was ten eerste niet toegesneden op de mogelijkheden van een kleine universiteit, die

per studierichting slechts over een bescheiden personeelsformatie kon beschikken. Om

de diversiteit van het onderwijs te garanderen had men dan altijd getracht zo veel moge-

lijk variatie in de deskundigheid te brengen, maar het gevolg was natuurlijk, dat ieder in

het onderzoek zijn eigen weg ging, en eerder aansluiting zocht bij een informeel lande-

lijk netwerk dan bij de collega's in de eigen faculteit. De BUOZ-nota had trouwens reeds

erkend, dat 'in een aantal gevallen samenwerking van onderzoekers die aan verschillen-

de universiteiten hun standplaats hebben, een aanvaardbaar of zelfs beter alternatief kan

zijn'.^**" Dat was ook de reactie van zwo geweest, uitgesproken op grond van veeljarige

ervaring: liever een landelijk netwerk van onderzoekers dan constructie van lokale

zwaartepunten. Een zwaartepunt moest zich spontaan kunnen ontwikkelen en dan weer

verdwijnen.^^'

Het tweede bezwaar was, dat programmafinanciering het daadwerkelijke onderzoek

verplaatste naar onderzoekers in tijdelijke dienst. De vaste staf, aldus het College van

Bestuur in een toelichting op de voorgestelde veranderingen,^^^ moest plannen maken,

voorstellen indienen, onderzoek begeleiden, adviseren en stimuleren, maar deed eigen-

lijk zelf geen onderzoek meer. Die taakverdeling is doelmatig, als jonge onderzoekers be-

ter zijn dan oudere. Die stelling wordt door de praktijk van het alfaonderzoek niet on-

dubbelzinnig bevestigd. Dan is het de vraag of onderzoeksbeleid naar de regels van de

voorwaardelijke financiering wel een aangewezen middel zou kunnen zijn om de kans op

goede resultaten te vergroten, terwijl beleid dat nu juist wel beoogt. Het stimuleren van

persoons- en projectgebonden onderzoek zou dan voor de geesteswetenschappen ver-

kieslijk zijn boven programmafinanciering.

Al deze argumenten contra waren volstrekt reëel, en niet gemakkelijk te weerleggen.

Maar hetzij door gewenning, hetzij door berusting, tegenwerpingen van deze aard wer-

den later steeds minder gehoord. Toen Verheul zijn vraag in het publiek opwierp, had

het college trouwens reeds besloten volledig mee te gaan met de ministeriele plannen. Ad

Valvas meldde al in februari 1982 dat het College van Bestuur goed onderzoek wilde be-

schermen tegen bezuiniging. Daartoe zouden dan programma's op hun kwaliteit ge-

toetst moeten worden.^^^ Die weg is de Vrije Universiteit sindsdien gegaan. Voor de eer-

ste reeks voorstellen deed het college dat zelf,^*** maar voor zo'n taak was het natuurlijk

niet werkelijk toegerust. Voor de volgende ronde werd de beoordeling dan ook opgedra-

gen aan een commissie van deskundigen,^**'' die voldoende autoriteit dienden te bezitten

om hun beslissingen aanvaardbaar te maken voor de collega-onderzoekers. De gevolgen

bleken direct. In de eerste ronde had het college drie voorstellen afgewezen. In de twee-

de ronde werden 66 voorstellen overgelegd. De commissie achtte niet meer dan 29 van

zodanige kwaliteit, dat ze zonder meer konden worden doorgezonden.^'*'' Het College

van Bestuur was het niet met zichzelf eens of de commissie niet te hoge eisen had ge-

PRIVATISERINC VAN GELOOF 19802005 389

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen