Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 232

dicaliteit van de partij, juist revolutionair.'^'* Van veel begrip voor wat Groen met de

term antirevolutionair bedoelde getuigt zo'n oordeel niet, maar daarmee bevond Bies-

heuvel zich dan in het goede gezelschap van de over Groen gepromoveerde Bruins Slot.

'Ik wil je wel zeggen dat de mensen Groens Ongeloof en Revolutie voor vandaag niet meer

behoeven te lezen. Wel natuurlijk als je Groen wilt leren kennen, maar het slaat niet

meer op deze tijd - en wat is zijn werk een hutje-mutje van ideeën door elkaarl'^s De van-

uit de wijsbegeerte der wetsidee tot radicaliteit bekeerde partij-ideoloog W.C.D. Hoo-

gendijk was in zijn oordeel nog het vriendelijkst, toen hij in een brochure van 1967 be-

reid was toe te geven dat Groen en Kuyper hun 'goede ogenblikken' hadden gekend.^^

Maar een band met het verleden bestond eigenlijk niet meer. Ook de vormgevers van de

christelijke politiek waren uitgekeken op de Vrije Universiteit oude stijl.

De behoefte om afscheid te nemen van het verleden was des te sterker omdat destijds

het politieke elan in Nederland onmiskenbaar uitging van de linkerzijde. Binnen de

PvdA was er de groepering die zich Nieuw Links noemde en meer en meer de toon aan-

gaf ^^ Ze streefde naar herverdeling van inkomen, een minder pro-Amerikaans buiten-

lands beleid, en nadruk op wat zij noemde de kwaliteit van het bestaan. De mannen van

Nieuw Links, veelal studenten en jonge wetenschappelijke medewerkers, waren zelfver-

zekerd, welbespraakt, en nauwelijks tot compromissen bereid. En bij dat alles beschikten

ze over een zee van vrije tijd, zodat ze konden doorpraten tot ze hun zin gekregen had-

den. Hun wijze van optreden en hun manier van denken zouden spoedig genoeg ook aan

de universiteiten bijna gezichtsbepalend worden.

UNIVERSITEIT EN OVERHEID

Per I januari 1968 werd het subsidiebedrag voor de Vrije Universiteit op honderd pro-

cent gebracht.^^ Sinds 1963 viel ook de theologische faculteit onder hetzelfde regime.^^

Van toen afwas de universiteit financieel geheel onafhankelijk van haar achterban. Dat

was de reden waarom directeur D. Schut zich lang tegen volledige subsidiëring had ver-

zet. In het lager onderwijs was door de financiële gelijkstelling de innige band tussen

christenvolk en christelijke school verloren gegaan. Dat moest voor de Vrije Universiteit

een angstig voorbeeld zijn.3 Schut heeft wel gelijk gekregen, maar dat lag toch niet he-

lemaal aan die honderd procent. Het waren eerder de reeds gesignaleerde veranderingen

binnen de gereformeerde kerken, die niet alleen de band met de klassieke achterban ver-

zwakten, maar vooral ook de daarmee verbonden geestesgesteldheid aantastten samen

christenstrijders te zijn voor het grote ideaal.

Voorzover die mentaliteit uitdrukking had gevonden in hout en steen, was het in de

verbouwde herenhuizen aan de Keizersgracht. Toen het nieuwe universiteitscomplex

verrees in Amsterdam-Buitenveldert verloren die hun praktische betekenis, en de nuch-

tere directeuren besloten de oude gebouwen te koop aan te bieden. De kerkhistoricus

Van den Berg kon het nauwelijks geloven. Hij achtte 'deze huizen dermate van histo-

228 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen