Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 131

UvA en Utrecht) hadden de operatie weliswaar overleefd, maar met zonder elkaar,

noodgedwongen, naar het leven te hebben gestaan. Geleidelijk aan normaliseerden

de onderlinge betrekkingen. In elk geval zodanig dat men elkaar m het begin van

de jaren '90 kon vinden m een gezamenlijke onderzoeksschool (Interuniversitair

Centrum voor Geo-ecologisch Onderzoek, ICC). Waar Utrecht penvoerder was

geworden van de landelijke onderzoeksschool op het terrein van de sociale geo-

grafie en de VU van de geologische onderzoekschool NSC, kwam het penvoerder-

schap van het ICG logischerwijs te berusten bij de Universiteit van Amsterdam

(hoofdstuk 5). Het is bij dat alles aannemelijk dat de ontwikkelingen aan de VU er

mede toe hebben bijgedragen dat de fysisch geografen aan de UvA en in Utrecht

geleidelijk aan meer afstand zijn gaan nemen tot hun geografische bastion en zich

meer konden gaan herkennen als onderdeel van een, afnemend exclusief-geologi-

sche, sector aardwetenschappen. Dat laatste is voor de maatschappelijke positie

van de aardwetenschappen m brede zin binnen Nederland een belangrijk winst-

punt geweest.

Dat veel fysisch geografen, ondanks de niet ongunstige ervaringen aan de VU,

lange tijd uiterst kritisch stonden tegenover vormen van symbiose met de geolo-

gie en de geofysica is overigens met onbegrijpelijk. Landelijk gezien kon er over

de bereidheid van de geologie/geofysica om de fysische geografie - traditioneel

veelal beschouwd als een para-wetenschappelijk randverschijnsel - structureel

als gelijkwaardige partner binnen de aardwetenschappen te accepteren gerede '29

twijfel bestaan. Kenmerkend was wellicht dat medio Jaren '80, terwijl landelijk

de studentenaantallen in de fysische geografie die in de geologie overstegen, de

T-geldstroom stichting AWON kon besluiten om niet meer dan 2 (op een totaal

van 28) projecten toe te kennen aan de Werkgemeenschap

Bodemkunde/Fysische Geografie/Kwartairgeologie. Dat geologen een dominante

positie binnen het AWON-apparaat innamen had daar ongetwijfeld mee te

maken. De fysisch geografen, ook die aan de VU, hebben in die fase ernstig

overwogen zich uit AWON terug te trekken Uiteindelijk is het daar met van

gekomen. Enerzijds met omdat men zich realiseerde dat er voor de fysische geo-

grafie binnen de T-geldstroom organisatie geen serieuze alternatieve niche

beschikbaar was. Anderzijds, en dat is van meer betekenis, omdat men zich

ging realiseren dat het geringe honoreringspercentage, behalve met de over-

heersende positie van geologen en geofysia in de beoordelende gremia, deels

ook te maken had met achterblijvende natuurwetenschappelijke kwaliteit van de

voorstellen. Daarmee zette een ontwikkeling in waarbij de Nederlandse fysische

geografie, uiteindelijk kiezend voor een heldere natuurwetenschappelijke in

plaats van een onduidelijke geografische missie, zich kon gaan richten op kwali-

teitsverbetering in natuurwetenschappelijk /aardwetenschappelijke zin. Parallel

daaraan realiseerde de fysische geografie geleidelijk aan een meer gelijkwaardi-

ge invloed in de besluitvormende organen binnen ZWO/NWO en daarbuiten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen