Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 336

hele sector w^as 'uit principieel oogpunt in haar geheel niet al te sterk'.333 De pedagogen

droegen eens een hoofdmedewerker voor die uit beginsel gekant was tegen christelijk

onderwijs. De voorstellers meenden 'dat de subfaculteit zulk een gesprekspartner goed

zou kunnen gebruiken'. Daar moest Van Nes niets van hebben. Voor het wetenschappe-

lijk bezig zijn met zulke vragen was geen figuur van buiten nodig.334 Eén geval van wei-

gering kreeg algemene bekendheid via^^^ Valvas. B.J. Gerritsen, voorgesteld als onder-

wijscoördinator aan de medische faculteit, antwoordde op de vraag naar instemming:

'deze vraag is voor mij onbeantwoordbaar, de pretentie is te groot, mijn motieven zijn

voor mij te ondoorzichtig gecompliceerd dan dat ik al mijn arbeid deze geladenheid zou

kunnen verstrekken.'335 Daarmee wordt eigenlijk gezegd dat de Vrije Universiteit een

onbehoorlijke eis stelt: de pretentie is immers te groot. Het bestuur van de Vereniging

was dan ook niet bereid op deze grond dispensatie te verlenen.336

De aandrang vanuit de faculteiten werd echter sterker en sterker. De subfaculteit

tandheelkunde deelde in september 1972 haar uitbreidingsplannen aan het College van

Bestuur mee. Ze dacht aan een staf van 250 koppen, binnen zeven tot acht jaar. Het leek

haar onmogelijk dat grote aantal bijeen te brengen uit de kring van instemmers. Ze zou

echter zeer zorgvuldig selecteren en had al contact opgenomen met de ziekenhuispredi-

kanten. Welke deskundigheid die meebrachten op dit speciale terrein gaf de subfaculteit

niet aan, maar het college zag die kwaliteiten blijkbaar wel. Het achtte 'een abrupt ingrij-

pen niet verstandig, nu ook de ziekenhuispredikanten hun zorg daarover zullen uitstrek-

ken'.337 En misschien zou het meevallen. Enkele hoogleraren tandheelkunde hadden

ruim een jaar eerder aan curatoren uitgelegd dat het voor hen ondoenlijk was alleen uit

het traditionele vu-milieu nieuw personeel te betrekken. Toch geloofden zij niet voor

een hopeloze opgave te staan. De heersende religieuze verwarring maakte weliswaar

enerzijds de selectie moeilijker, maar kwam hun anderzijds soms ook onverwacht te hulp

en verruimde het eerst zo klein geachte aanbod. 'Veel mensen zonder kerkelijke binding

blijken wel uit de Heilige Schrift te willen leven.'33^

Wie hen binnenboord wilde halen was genoodzaakt het begrip instemming nogal

breed op te vatten. Een voorgedragen docent tandheelkunde verklaarde 'dat hij door zijn

studie in de exacte wetenschap, die geen antwoord geeft op alle vragen, in God heeft le-

ren geloven. Lid van een kerk of een geregeld kerkganger is hij overigens niet.' Met de

nieuwe formulering van de grondslag stemde hij echter in, en hij werd dus benoemd.339

Een ander gaf zelf in zijn curriculum vitae aan 'geen godsdienst' aan te hangen. Hij stem-

de wel in.340 Zo begrijpen we hoe de decaan tandheelkunde op de vraag of een voorge-

stelde kandidaat instemde met de grondslag, als antwoord gaf'dat hij deze aanvaardt op

dezelfde wijze als vele anderen die evenals hij geen belijdend lid van een kerk zijn gewor-

den'.34' Men kan zich afvragen hoe deze instemmers de grondslag uitlegden. Wat dach-

ten zij zich bij het evangelie van Jezus Christus, en de openbaring in de Heilige Schrift.?

Dat was ook de zorg van Diepenhorst. In 1973 merkte hij op 'dat sommigen wel de

grondslag ondertekenen, maar daaraan een bepaalde interpretatie geven'.342 Vier jaar la-

332 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen