Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 293

en soorten van zich vervreemd, dan dat we dat nog eens kunnen hebben.''*

De studenten van de Vrije Universiteit hadden intussen hun bestuurders al nader op

de proef gesteld. Enkele vooraanstaande woordvoerders hadden zich aangemeld als lid

van de Vereniging, en reisden op 19 juni naar Assen om daar de jaarvergadering bij te

wonen. De sociologen W. Salverda en J. Visser, de politicoloog M. Ernsting, de medicus

G. van der Wal en de student notarieel recht A. Krikke vroegen daar het woord. Van der

Wal nam de kans waar om uit te leggen waarom studenten de universiteit dienstbaar wil-

den maken aan een herstructurering van de samenleving. De eerste noodzakelijke stap in

die richting was dan 'een ingrijpende herziening van de bestaande autoritaire bestuurs-

vormen'.'9 Tot een discussie kwam het niet. Volgens dagvoorzitter D. Schut wilden de

studenten dat niet, ze waren enkel uit op een scène,^ maar volgens de studenten wilde de

vergadering niet. Toen Ernsting het woord verlangde werd hij onder luid geroep wegge-

hoond, waarop de studenten de bijeenkomst verlieten.^'

Tegen zulk optreden had de Vereniging eigenlijk geen verweer. Geert Mak, die erbij

geweest was, had vele jaren later nog spijt dat de studenten niet hadden toegeslagen. Op

dat moment hadden ze de macht kunnen overnemen, want de universiteit was daartegen

niet beschermd. 'Je had zo "pats" kunnen doen, en al dat gelazer over demokratisering

had helemaal niet gehoeven.'^^ De redactie van Trouw zal van zulke boze voornemens

wel niets bemerkt hebben, want zij reageerde zeer positief op het optreden van de stu-

denten. In Assen was weer eens gebleken dat de Vrije Universiteit midden tussen de

mensen in stond. Dat was werkelijk uniek. 'Waar is het voorgekomen dat studenten zo

rechtstreeks hun verhalen kwijt wilden en konden aan niet-studenten, en waar is het zo,

dat de laatsten er zo rechtstreeks bij betrokken konden en wilden zijn.^' Vooral de vrou-

wen hadden zich van hun beste kant laten zien. Ze spraken met de studenten 'zoals moe-

ders dat kunnen met hun grote kinderen'.^3 Erg diep heeft deze verslaggever de zaken

niet doorgrond, maar hij beschreef wel wat het blote oog kon waarnemen. Precies in de-

zelfde trant maakte namelijk een Groningse bezoekster van de Asser bijeenkomst het

VU-blad deelgenoot van haar indrukken. Ze was absoluut niet verontrust, en wilde graag

op de hoogte blijven van wat de studenten bewoog: 'hun angsten, hun onzekerheden,

hun bezorgdheid.' Verschillen tussen vroeger en nu leek ze niet te zien. Haar enthou-

siasme was ongebroken. 'Wij blijven gaarne onze steun en ons vertrouwen geven aan on-

ze christelijke wetenschapsboefenaars aan de Vrije Universiteit op bijbelse grondslag.

De studenten zijn onze toekomstige leiders; vormt u ze alstublieft in wederzijdse waar-

dering en begrip tot mensen met verantwoordelijkheid voor de naaste in nood, geeste-

lijke en stoffelijke.'^'*

Wie toen verbonden was aan de Vrije Universiteit en wel eens in contact kwam met

leden van de Asser delegatie en hun medestanders zal in deze idylle van harmonische

samenwerking op bijbelse grondslag de hem uit ervaring bekende werkelijkheid niet ge-

makkelijk herkend hebben. Maar het College van Directeuren sloeg de kansen op een

vruchtbare dialoog zo hoog aan, dat het in februari 1970 te Utrecht een buitengewone

IN DE SCHADUW VAN MARX 1969-1980 289

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen