Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 207

of curator deelde die opvatting.''^^ Er heerste juist blijdschap, dat de in juli 1946 uitge-

sproken troonrede voorstellen had aangekondigd 'tot verbetering van de financiële ver-

houding ten aanzien van het bijzonder hoger onderwijs'.''^+ Men besefte maar al te goed,

dat uitbreiding van de universiteit niet meer alleen een zaak zou zijn van personen, maar

vooral van gebouwen. Dat zou uit eigen middelen niet betaalbaar zijn."*^^ Een enkele stu-

dent gaf lucht aan zijn twijfel in de rubriek varia van de studentenalmanak: 'I lost free-

dom?''**'^ Hij bleef een roepende in de woestijn. Zelfs Grosheide erkende drie jaar later

als aftredend rector dat het niet anders meer ging."»*' Wel bleef men waakzaam. Elk ver-

zoek van de minister werd kritisch met de wet vergeleken, om na te gaan of de minister

wel het recht had dit te vragen.***^ Maar een weg terug was er niet. De uitgaven stegen zo

snel dat de subsidiepercentages steeds hoger moesten worden'^'*^, tot in 1970 de volle

honderd procent bereikt was.

Het aantal studenten kwam boven de tweeduizend'^^" - voor het eerst in de cursus

1954/55 ~ 'lie onderwezen werden door meer dan honderd docenten.^^" De oude gebou-

wen konden de stroom niet opvangen, en de Vrije Universiteit verspreidde zich over de

hele stad. In 1954 beschikte ze over de volgende locaties.^^^

Keizersgracht 162-166 hoofdgebouw, bibliotheek, hospitium

DeLairessestraati74 natuurkundigen chemisch laboratorium, wiskunde

Koningslaan 31 33 economische en sociale wetenschappen

Valenuspleinn fysiologisch laboratorium

PnnsHenclriklaan27 anatomisch en histologisch laboratorium

Rapenburgerstraat 128 botanisch en zoologisch laboratorium

Valenusplein 9 psychiatrie

Vossiusstraat56 pedologisch laboratonum

Vossiusstraat 54-55 psychotechnisch laboratorium

Weesperplein 1 interne geneeskunde

Oostemde 14-16 klinisch radio-chemisch laboratorium.

Dat leek niet veel meer op de oude alfa-universiteit van Kuyper, Woltjer en Fabius, toen

de hoogleraren genoeg hadden aan een collegezaal. Een blijvende oplossing konden al

die omgebouwde herenhuizen echter niet bieden. Voor de nieuwe wetenschappen was

een groot gebouwencomplex nodig dat zou moeten verrijzen op braakliggende grond. In

1953 kon G.J. Sizoo meedelen dat er een terrein van elf hectare was aangekocht, 'tussen

de Amstelveenseweg en de geprojecteerde verlenging van de Parnassusweg'+5\ thans

bekend als de Buitenveldertselaan. De architecten Rothuizen en Groenewegen waren al

aan het voorbereidende werk begonnen. De opdracht aan dit tweetal markeert de over-

gang van de oude naar de nieuwe tijd. Een commissie van vakmensen had Groenewegen

CHRISTELIJKE WETENSCHAP 19261955 203

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen