Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 402

dachtspunt. Hoe maakte het zijn verbondenheid met het christelijk geloof waar? C. de

Ru had in 1986 namens het bestuur de opening van de polikliniek bijgewoond. Hem was

opgevallen dat het christelijk karakter op geen enkele wijze tot uitdrukking was gebracht.

De voorzitter van het Azvu-bestuur, J. Lanser, antwoordde op die klacht 'dat het christe-

lijk karakter van het ziekenhuis vooral moet uitkomen in het feit, dat het een goed zie-

kenhuis is'.^32 Maar als dat de pretentie is, moet ze ook publiek worden uitgesproken.

Blijft dat ongezegd, dan is Lansers antwoord een kluitje in het riet. Het ging hier zoals in

de verhouding tot het College van Bestuur: telkens wanneer de verenigingsbestuurders

vroegen om aanscherping van het christelijk karakter, bleef hun aandrang zonder resul-

taat. Zo merkte verenigingsvoorzitter P. van Dijke eens op, dat er over ethische vragen

eensgezindheid moest bestaan tussen de beide besturen. 'Juridisch gezien,' voegde hij

eraan toe, 'liggen verantwoordelijkheden als deze niet bij het AZVU-bestuur,' want dat

werd door het bestuur van de vereniging benoemd. Lanser hield de boot wat af Hij kon

Van Dijke verzekeren 'dat in het Azvu indringend over ethische vraagstukken wordt ge-

sproken'. Dat hoefde het verenigingsbestuur niet nog eens over te doen. Wat Lanser ei-

genlijk bedoelde was dat de Vereniging de richting niet moest veranderen. Het AZVU-be-

stuur, zo voegde hij eraan toe, kan dikwijls 'niet van een blanco positie uitgaan. Er zijn in

de samenleving inzichten waar je als bestuur mee te maken hebt.'^^s En om wegwijs te

worden in de samenleving waren andere gidsen beschikbaar dan het bestuur van de Ver-

eniging. Brinkman gaf bij een dergelijke gelegenheid eens te kennen 'dat bij een gedach-

tenwisseling over grondleggende kriteria met betrekking tot medische ethiek, prof dr.

H.M. Kuitert als gezaghebbend betrokken zou moeten worden'.334

Brinkman volgde met dat advies de lijn van het gehele College van Bestuur. In 1988

vroeg het naar wijlen G.A. Lindeboom genoemde instituut voor medische ethiek, een

bijzondere leerstoel voor dat vak te mogen vestigen aan de Vrije Universiteit. Het colle-

ge besliste afwijzend. Aan zo'n leerstoel bestond geen behoefte. Tegenover het vereni-

gingsbestuur verklaarde Datema, dat het college had gekozen 'voor de wetenschappe-

lijke benadering van de medische ethiek', zoals die ontwikkeld werd 'vanuit de groep

Kuitert, Musschenga, Kirschenmann' (P.P. Kirschenmann was hoogleraar voor de

wijsbegeerte van de exacte wetenschappen). Een gesprek met de Lindeboom-stichting

achtte hij overbodig, en voor uitstel van de beslissing voelde hij evenmin.335 Ondanks die

krachtdadige afwijzing kwam het toch tot een ontmoeting met de aanvragers, en dat

deed een opening ontstaan. Het College van Bestuur zou zich nader beraden.^^^

In 1991 kwam de aanvrage terug, nu met een positief advies van het College van Be-

stuur. Het grote verschil was volgens Datema, dat de leerstoel nu naar het Linde-

boom-instituut genoemd werd, en niet langer zonder meer sprake was van een 'bijzonder

hoogleraar christelijke medische ethiek'.^^v De medische faculteitsraad en de universi-

teitsraad handhaafden hun bezwaren. Zij wilden ten eerste over zo'n benoeming pas pra-

ten nadat er een gewoon hoogleraar medische ethiek zou zijn aangesteld. Ten tweede

vreesden zij dat de bijzondere hoogleraar standpunten naar buiten zou brengen die scha-

398 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen