Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 181

zou willen maken ten aanzien van Assen.343 Zo werd het ten slotte dat rustige jongmens

van 27 jaar. Toen Sizoo het aanbod besprak met zijn Leidse promotor W.J. de Haas, ver-

telde die bij de benoemingscommissie enkele personen te hebben aanbevolen, van wie

nu de jongste gekozen was. 'Ik begrijp dat wel, Sizoo,' voegde De Haas eraan toe. 'Daar

heeft die slang natuurlijk tussen gezeten.'^'W De ouderen hadden zich dikwijls al voor

Geelkerken uitgesproken en daarmee zichzelf gediskwalificeerd. Sizoo was nog een on-

beschreven blad papier, en belangrijker nog, hij had verklaard de conclusies in het rap-

port van 1928 te aanvaarden.345

Wiskunde leverde de meeste problemen op. Eén kandidaat genoot een uitstekende

reputatie, ook buiten de grenzen: de hervormde dr. M. van Haaften, directeur van de

Hollandsche Sociëteit voor Levensverzekeringen. Die bleek echter alleen beschikbaar

als buitengewoon hoogleraar voor zijn eigen specialisme, de verzekeringswiskunde.3+^

Verder was er niemand die naar de maatstaven van de openbare universiteiten voor een

benoeming in aanmerking zou komen.3t7 Wel wist Vollenhoven van een jongeman, zeer

begaafd maar nog niet gepromoveerd: J.F. Koksma te Groningen. Bij navraag bleek zijn

promotor J.G. van den Corput dat gunstige oordeel te bevestigen, maar anderzijds

Koksma nog wat jong te achten voor een professoraat.34* De commissie aarzelde met de-

ze wissel op de toekomst: een kredietbenoeming van een zesentwintigjarige doctoran-

dus. Dan was het misschien beter de plaats voorlopig onbezet te laten. Aan de wettelijke

verplichting van drie hoogleraren kon ook voldaan worden met de benoeming van een

geoloog. Dat is ook beproefd, tot eind mei 1930 toe.349 Pas nadat twee geologen bedankt

hadden besloot men het met Koksma te wagen, mits hij vóór zijn benoeming belijdenis

zou afleggen van zijn geloof Om zijn vakbekwaamheid op een hoger plan te brengen,

kreeg hij gedurende enkele maanden gelegenheid de universiteit in Göttingen te bezoe-

ken35o, destijds 'de navel van de mathematische wereld'. Koksma heeft er ten volle van

geprofiteerd. Hij is niet alleen een briljant docent geworden, maar vond ook al in zijn

vroegste publicaties aansluiting bij het internationale niveau.

Zo begon de nieuwe faculteit met drie jonge hoogleraren, aan wie een onwaarschijn-

lijk zware taak was opgelegd. Voor de vakken die zij tezamen gaven beschikte elke ande-

re universiteit over een stuk of tien docenten. Ze zou dan ook noodzakelijk nog moeten

groeien, en om te kunnen groeien moest zij een toenemend beslag leggen op de beperk-

te middelen. Anema had meteen in 1930 al gewaarschuwd: 'Deze exacte heeren kennen

geen grenzen, als het over geld gaat.'35' Voor de exploitatie van de faculteit zou jaarlijks

60.000 gulden nodig zijn35^, meer dus dan aan de andere zijde van de begroting de post

contributies bedroeg. Coops heeft zich eerst beholpen met het scheikundelokaal van het

gereformeerd gymnasium, voor een middag en een avond in de week353^ maar zelfs in het

eerste jaar met niet meer dan drie studenten had hij daar te weinig aan. Er kwamen dus

laboratoria voor schei- en natuurkunde, alletwee bescheiden ingericht. Coops en Sizoo

hadden zelfs veilingen afgestroopt, om de inboedel zo voordelig mogelijk in te slaan. Si-

zoo had als onderzoeksgebied opzettelijk de kernfysica uitgekozen, omdat het zo'n goed-

CHRISTELIJKE WETENSCHAP 19261955 177

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen