Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 264

terug was er niet. Daarvoor werd de vernieuwing te breed gedragen in de theologische

faculteit, en voorzag zij te duidelijk in de behoeften van de biologen en geologen. Ten

tweede maakte de nieuwe opvatting over het gezag van de Schrift een einde aan het iso-

lement van de tot dan toe strikt gereformeerde Vrije Universiteit. Dat gold natuurlijk in

het bijzonder de theologische faculteit, maar het had gevolgen voor de hele instelling. Al

bleef ze vooralsnog verbonden met de reformatorische traditie, ze gunde zichzelf nu de

ruimte voor een heroriëntatie in oecumenische zin. Het liet zich reeds voorzien dat in de

toekomst ook niet-gereformeerden bij alle faculteiten benoembaar zouden zijn. Ten der-

de kreeg daardoor de universiteit een andere verantwoordelijkheid. Driekwart eeuw

lang had zij zich in dienst gesteld van het gereformeerde volksdeel. Ze moest het kader

leveren voor alle organisaties en levensverbanden van de eigen zuil, en ze moest de gere-

formeerde beginselen zodanig doordenken en uitwerken dat die een kracht zouden wor-

den binnen de gehele samenleving. Toen de Vrije Universiteit veranderde van gerefor-

meerd in oecumenisch, keerde ze zich tegelijk af van het eng nationale, en sloeg haar

vleugels wijder uit. Dienst aan de medemens, steun aan de zwakke, hulp voor de ver-

drukte, maar dan niet alleen in het kleine Nederland. Oecumenisch was te verstaan als

wereldwijd, ook in de universitaire dienstverlening. Hoe deze idealen zich ontwikkelden

en hoe ze gefundeerd werden staat ons nu te bezien.

DE GRONDSLAG I N DISCUSSIE

HULPVERLENING AAN HET BUITENLAND

De dienst aan de verre naaste kan ons het beste inleiden in de discussies over het pro-

bleem van de grondslag. De verhouding tot het buitenland is voor de Vrije Universiteit

altijd een belangrijk punt geweest. Het onderhouden van goede betrekkingen met geest-

verwante instellingen over de grens was jarenlang de voornaamste doelstelling van het

buitenlandse beleid. Daarom had men de aandacht voornamelijk gericht op landen waar

het calvinisme vaste voet had verworven: Hongarije, Schotland, Zuid-Afrika en de Ver-

enigde Staten. Kuyper was al die richting ingeslagen, en Colijn had de lijnen verder

doorgetrokken. In de eerste jaren na de oorlog is dat oude streven nog goed herkenbaar.

Berkouwer bezocht in de jaren vijftig Amerika, en vond daar zo veel instemming en en-

thousiasme, dat hem in Grand Rapids een leerstoel werd aangeboden. De contacten met

Potchefstroom in Zuid-Afrika mondden in 1958 uit in een formele overeenkomst om

onderlinge uitwisseüng te bevorderen.'^' In dat kader kwam de bioloog J.A. van Eeden

nog in 1967 twee maanden naar Amsterdam, opdat de vu-collega's hun voordeel konden

doen met zijn grote gespecialiseerde kennis van de Afrikaanse zoetwaterslak.'^^ En Ame-

rikaanse zowel als Zuid-Afrikaanse studenten bleven de Vrije Universiteit bezoeken,

haast altijd wn zich nader vertrouwd te maken met de daar gedoceerde theologie of filo-

260 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen