Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 253

de ontwikkelingslanden.'3 Stahlie wist waar hij het over had. Hij kende Azië uit eigen

veeljarige ervaring. Daarom kon hij des te beter de vertolker zijn van het nieuwe vu-ide-

aal: niet meer de christenarts, ook niet de zendingsarts, maar wat later zou heten de arts

zonder grenzen.

Als een telkens terugkerende voetnoot dan nog even de homeopathie. In 1959 kwam

de kwestie weer eens op de tafel van curatoren. De faculteit had op een desbetreffend

verzoek negatief geadviseerd, maar Donner was van oordeel dat de Vrije Universiteit

voorstanders een kans moest geven.'3' Directeuren waren het daarmee eens. Werd een

geschikt persoon gevonden met voldoende wetenschappelijke kwalificaties en een posi-

tieve houding tegenover de grondslag, dan zouden zij een verzoek tot aanstelling van een

privaatdocent in welwillende overweging nemen.'3^ In 1961 kwam een kandidaat naar

voren in de persoon van de Haagse arts drs. A. van 't Riet. De faculteit achtte hem voor

deze functie te licht,'33 maar de besturende colleges lieten hem toe, met de motivering

dat homeopathische artsen steeds als lid werden aangenomen van de Koninklijke Maat-

schappij tot Bevordering der Geneeskunst. Afwijzing van dit verzoek zou dus discrimi-

natie hebben betekend.'34 In 1978 verwierf Van 't Riet de doctorstitel met een historisch

proefschrift over de Duitse chirurg August Bier, een studie die geen licht wierp op de

wetenschappelijke waarde van de homeopathie.'35 Er is toen even gedacht aan omzetting

van het privaatdocentschap in een buitengenwoon lectoraat,'3^ maar dat stuitte toch op

te grote weerstand, ondanks Van 't Riets aimabele persoonlijkheid.

NATUURWETENSCHAPPEN

In i960 vond aan de Delftse hogeschool de promotie plaats van ir. J. Smidt, die we reeds

ontmoet hebben als correspondent van de Vrije Universiteit in Indonesië. Het proef-

schrift zelf kan hier buiten beschouwing blijven. Maar zeer opmerkelijk is de daaraan

toegevoegde elfde stelling: 'tot de universitaire examens in de godgeleerdheid behoren

normaliter slechts diegenen te worden toegelaten, die in het bezit zijn van een einddiplo-

ma gymnasium B.' '37 Wat Smidt met deze prikkelende stelling beoogde is niet moeilijk

te raden. Hij wilde de dialoog tussen theologie en natuurwetenschappen op een hoger

niveau brengen. Dominees moesten weten waar ze het over hadden. En al is zijn sug-

gestie nooit opgevolgd, de gedachte sloot goed aan bij de ontwikkelingen die zich af-

speelden binnen de wis- en natuurkundige faculteit. Meer dan ooit legde ze in de jaren

zestig rekenschap af van haar gevoelen omtrent de verhouding van geloof en weten-

schap.

We concentreren ons dan op twee figuren: de bioloog Lever en de geoloog Van de

Kliert. Wat wij willen beschrijven is immers de Vrije Universiteit als christelijke instel-

ling. Dan is het van secundair belang welke onderzoeksprogramma's er ontwikkeld zijn

bij wiskunde, scheikunde en natuurkunde - of ook bij biologie en geologie. Dat onder-

zoek kon bijdragen aan de bloei van de desbetreffende wetenschap, maar de Vrije Uni-

DIENENDE WETENSCHAP. 1955-1968 249

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen