Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 315

HET STUDENTENPASTORAAT

In januari 1971 promoveerde de Amsterdamse studentenpredikant H. A. Wiersinga over

'De verzoening in de theologische diskussie.' Hij nam daar stelling tegen de klassiek ge-

reformeerde leer van de verzoening door het bloed van Christus. Golgotha was slechts

een begin. Mensen moesten nu zelfde verzoening volledig realiseren door de strijd aan

te binden tegen de structuren, en vóór vrede en recht.'7' Dat was het nieuwe evangelie

van het revolutionaire, profetische messianisme: Christus die ons oproept Hem na te

volgen in de strijd tegen de machten van de wereld. Berkouwer, Wiersinga's promotor,

had nog in 1969 geschreven dat deze manier van denken en geloven minder aansloeg in

gereformeerde kring."'^ De tijd bleek hem nu in te halen. Ook in de gereformeerde ker-

ken kwam de nadruk te liggen op bevrijding uit bestaande structuren en vastgelopen

verhoudingen. Luthers oude vraag, voortgekomen uit het persoonlijk zondebesef 'hoe

krijg ik een genadige God', was vervangen door een nieuwe, politiek geladen vraag 'hoe

krijg ik een rechtvaardige samenleving'."'^ De hoop van een christen was niet meer de

wederopstanding des vleses en een eeuwig leven, maar 'het messiaanse visioen van een

andere wereld, nooit meer wennen aan lijden en onrecht'.''''

De verkondigers van dit evangelie voelden zich verwant aan de studentenbeweging.

De hervormde studentenpredikanten hadden reeds in 1968 de analyse van de studenten

onderschreven dat hoger onderwijs gericht moest zijn op 'het ontdekken van de autori-

taire structuren en de structurele onderdrukking'. De kerk moest eerder bezorgd zijn

'over de rustig studerende massa's dan over de verontruste studenten'.'^5 Ook de gere-

formeerde ds. Ringnalda zag het als zijn taak 'de grote indolente middenmoot te aktive-

ren'.'7^ In het onderwijs ging het erom niet slechts de werkelijkheid te ontdekken 'maar

vooral ook om haar te veranderen'.'^7 Het nieuwe uitgangspunt veranderde de omgang

met de HeiUge Schrift. Dat was een boek van bevrijding. Bevrijding was het grote thema

van de bijbel, en daarom kon dat boek alleen goed gelezen worden 'door hen die onder-

liggen of met hen solidair zijn. En dat lezen moet dan gericht zijn op handelen.''7* Voor

de traditioneel orthodoxe manier om de bijbel te lezen heeft het blad van het studenten-

pastoraat Via-Via geen goed woord over. Zie hoe K.A. Deurloo zijn visie geeft op het

kerstverhaal: 'een pornofilm met J.v.N. in de hoofdrol lijkt mij niet aanstotelijker dan het

jaarlijks gehoereer met zogenaamde gegevens uit het begin van het Mattheus- en Lucas-

evangelie.''79

Zo krijgen we in het voorbijgaan nog een andere overeenkomst te zien tussen studen-

tenpastoraat en studentenbeweging: beide waren volstrekt humorloos. Humor komt nu

eenmaal voort uit het gevoel voor betrekkelijkheid, en daar plegen revolutionairen zich

niet aan te bezondigen. Voor deze dominees is het alles bloedige ernst. In de Verenigde

Staten is de universiteit een verlengstuk van het grootkapitaal, schrijft Ringnalda in

1969. 'In Nederland ook? Ik dacht in toenemende mate.''^ Vijfjaar later zegt hij met

grote beslistheid: 'dat Nederland aan het verrechtsen is zal niemand ontgaan zijn','^' ter-

IN DE SCHADUW VAN MARX 1969-1980 3"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen