Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 221

STUDENT EN GELOOF

De grote meerderheid van de studenten behoorde nog altijd tot de gereformeerde ker-

ken. In november 1947 waren dat 758 van de 955, dus bijna tachtig procent.^* Dan viel

te verwachten dat de variaties binnen het gereformeerde leven zich in hun kring zouden

weerspiegelen, van streng behoud tot onstuimige veranderingsdrang. Jongeren worden

gewoonlijk geacht het laatste te prefereren, en de bronnen geven ook wel die indruk, zij

het niet voor de politieke sector. Corpsrector Y. Schaafsma herinnerde in zijn jaarver-

slag van 1946 met welgevallen aan de succesvolle actie van vu-studenten die op 16 mei

een staking in de Amsterdamse haven hadden gebroken, 'ondanks scheldpartijen en en-

kele rake klappen van de zijde der stakers'.^"' Voor het onafhankelijkheidsstreven van In-

donesië bestond weinig begrip, en de partijkeuze in de koude oorlog vormde geen enkel

probleem.*^* De kerkelijke positiekeuze was minder sterk gericht op behoud. De CSB-le-

den vormden duidelijk een minderheid. Ze begonnen in 1948 een eigen blad. Sola Fide,

met sterke nadruk op persoonlijke vroomheid^9 en bijbelstudie. Naar Engels voorbeeld

was de 'stille tijd' voor een trouw csB'er een vast onderdeel van de dag. De theoloog

J. Klapwijk begon pas aan de bestudering van de dogmatiek nadat hij de gehele bijbel

biddend gelezen had.^' Opvallend is echter dat de redactie van Sola Fide vanaf 1954 niet

meer uit studenten bestond. Landelijk cSB-praeses W. Aantjes stelde al in 1951 tot zijn

droefheid vast dat de belangstelling voor de CSB-congressen achteruitging. 'Misschien is

het toch wel een niet meer beseffen van de grote voorrechten, die ons in Nederland met

het calvinisme geschonken zijn.'^" Ook in zijn vocabulaire zou het woord calvinist op

den duur een bescheiden plaats gaan innemen.

Het zedelijk leven vertoonde geen opvallende veranderingen. Toen schaakmeester

J.H. Donner definitief afstand genomen had van zijn gereformeerde verleden, beweerde

hij althans 'dat de hele gemeenschap van vu-studenten stond op het onwankelbare fun-

dament van het zevende gebod: gij zult geen gemeenschap hebben buiten het huwe-

lijk'.*'^ Overtreding van dat gebod leidde inderdaad nog tot uitsluiting voor drie maan-

den, al kon het te denken geven dat er nu ook eenmaal een studente bij betrokken was.*'3

Waterink vond in november 1953 de situatie ernstig genoeg om de aandacht van de se-

naat te vragen voor 'verkeerde verhoudingen op sexueel gebied in de studentenwereld'.

Hij drong er met klem op aan dat de hoogleraren ook in dit opzicht zorg voor hun stu-

denten zouden hebben. Er rees wel enige twijfel over 'den omvang van het door den heer

Waterink gesignaleerde euvel', maar alle leden erkenden hun verantwoordelijkheid.*"*

Schippers gaf daaraan gestalte in zijn boek over de gereformeerde zede. Het ontlokte

Pharetra een wat schampere reactie. Studenten discussieerden echt niet meer over de

toelaatbaarheid van kaartspel, dans en bioscoop. Een probleem was inderdaad wel het

'voorechtelijk geslachtsverkeer' van verloofde paren. Schippers stelde het voor alsof zich

in het burgerlijk huwelijk de samenvoeging door de hand Gods voltrok. Maar waarom

dat pas gebeurde op het stadhuis, en niet reeds 'in de wederzijdse trouwbetuiging der ge-

CHRISTELIJKE WETENSCHAP 1926-1955 217

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen