Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 407

wen: 'in Nederland is geen plaats voor twee universiteiten van zo verwante protestants

christelijke signatuur.'3^^ De Amersfoortse school is wel blijven bestaan, maar de pogin-

gen haar te verbreden tot een universiteit zijn mislukt, en hoeven ons hier verder niet be-

zig te houden.

De ccs-vu staakte in de loop van de jaren tachtig haar activiteiten. Ze kreeg in 1993

een opvolger in een maandelijks bijeenkomend gezelschap van behoudende docenten,

die in 1997 samen de bundel Vinden en Zoeken uitgaven, een afwijzende reactie op het

aan de Vrije Universiteit gehuldigde pluralisme. Hooggespannen waren hun verwach-

tingen niet. Hoofddocent orthopedagogiek J. Stolk brak in 1993 als misschien wel de

laatste met zijn gewoonte, het ochtendcollege te beginnen met bijbellezing en gebed. 'De

reacties van de studenten werden zo storend, dat ik er niet meer mee kon doorgaan. Ze

praatten en lachten er gewoon doorheen.' Maar dan verraste het hem des te meer, nu en

dan toch een geestverwant te ontmoeten 'die in zijn werk ook de Heere wil dienen. We

moeten ons verwonderen dat de Heilige Geest deze geseculariseerde universiteit nog

niet verlaten heeft, denk ik wel eens.'3^

Over wetenschappelijke aandacht voor het gereformeerd protestantisme viel overi-

gens niet te klagen. Het onderzoeksprogramma van de afdeling nieuwe geschiedenis was

er grotendeels op gericht, en ook van het Historisch Documentatiecentrum voor de ge-

schiedenis van het Nederlandse Protestantisme ging een stimulerende invloed uit. De

politieke sector bleef daarbij niet buiten de aandacht. H.J. Langeveld zorgde voor een

tweedelige biografie van Colijn, terwijl de geschiedenis van de Anti-Revolutionaire Par-

tij te boek gesteld werd door een auteurscollectief onder leiding van G. Harinck, R. Kui-

per en P. Bak.

OVER DE DREMPEL VAN DE NIEUWE EEUW

BAMA

Vanaf het ogenblik dat de Vrije Universiteit zich voor de volle honderd procent moest

laten subsidiëren, werd over haar lot in toenemende mate beslist door de Haagse auto-

riteiten. Toen vervolgens Den Haag in het naar eenheid strevende Europa op zijn beurt

meer en meer in afhankelijkheid van Brussel en Straatsburg kwam te verkeren, zou on-

vermijdelijk deze nieuwe invloed zich ook uitbreiden over de Vrije Universiteit. In het

jaar 1999 tekenden bijna alle Europese ministers van Onderwijs de Bologna-verklaring

ter wille van een uniforme, internationaal vergelijkbare inrichting van de universitaire

studie. Elke student moest een driejarige cyclus doorlopen, en kon dan bij goed succes

de graad van bachelor behalen: Bachelor of Arts (BA) dan wel Bachelor of Science (BSc).

Een vervolgopleiding voor de graad van master zou in sommige gevallen één en in ande-

re twee jaar in beslag nemen. De dan te verwerven graden heetten Master of Arts (MA) en

PRIVATISERING VAN GELOOF 1980-2005 4«3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen