GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 139

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 139

De Vrije Universiteit 1880-2005

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

HOOFDSTUK 3

Christelijke wetenschap. 1926-1955

'Gij hebt mij geopende oren gegeven ...Uw wet is in mijn binnenste.'

(Psalm 40: 7 en 9)

DE GEREFORMEERDEN EN H U N UNIVERSITEIT

GEREFORMEERD IN DE JAREN DERTIG

In 1930 heeft Waterink onderzocht hoeveel invloed de gereformeerde kerken hadden

uitgeoefend op hun eigen jongeren. Hij ging na wat er geworden was van alle jongens die

in de jaren 1895-1905 gedoopt waren in een van de grootste gereformeerde stadskerken.

Het waren er 1274. Daarvan waren 275 overleden, geƫmigreerd, verhuisd, of anderszins

onvindbaar. Van de resterende 999 hadden er 484 belijdenis gedaan, 21 stonden nog in-

geschreven als dooplid. In 173 gevallen had het gezin waarin zij opgroeiden met de kerk

gebroken, en 321 hadden zelf die beslissing genomen.' In totaal hadden dus 505 nog een

relatie tot de kerk, en 494 niet meer. Dat het ledental van de kerk niet daalde was te dan-

ken aan het ruime geboorteoverschot.

Wellicht zou soortgelijk onderzoek voor een plattelandsgemeente een gunstiger beeld

te zien gegeven hebben. Maar bemoedigend voor de gereformeerde kerken waren deze

cijfers niet. Het lukte hun onvoldoende, jongeren vast te houden. Dat raakte regelrecht

de Vrije Universiteit, want uit deze jongeren kwam haar eigen studentenpopulatie voort.

Van de kwaal was men zich bewust, maar over het geneesmiddel bestond geen eenstem-

migheid. Toen Nauta in 1935 tot hoogleraar benoemd werd, ontving hij van zijn collega

Grosheide een wat somber gestemde gelukwens. 'Uw optreden valt in een moeilijke tijd.

Een tijd, waarin men zich weinig aantrekt van hetgeen door onze vaderen is gedaan, zich

niet de moeite geeft er kennis van te nemen, en er maar op los speculeert. Ik verwacht

van u, gezien uw prachtige dissertatie, een tegenwicht tegen dit streven.'^ Blijkens de

I3S

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Publicaties VU-geschiedenis | 510 Pagina's

Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 139

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005

Publicaties VU-geschiedenis | 510 Pagina's