Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 320

dat ze niet allen beschikten over ervaring met het bestuur, niet steeds kennis van zaken

bezaten, slechts kort in functie bleven en niet alles konden bespreken wat de universiteit

raakte.^'^ Zijn balans slaat onmiskenbaar door naar de minzijde. Het blijft de vraag of die

klachten steek hielden. In 1980, toen ik zelf tot de leden behoorde, zaten daar voor het

wetenschappelijk personeel onder meer ook S.J. Noorda, J.W.B, van O verhagen en

T. Sminia. Ze zouden alledrie later toetreden tot het College van Bestuur. H. Verheul,

die net als Sminia het rectoraat bekleed heeft, was hun daarin voorgegaan. Zijn bestuur­

lijke talenten waren al vroeg ontdekt.^'3 Ook de studenten hadden wel iets te bieden. Van

de zijde van de vuso werden in 1979 Robin Linschoten en een paar plaatsen lager Jan­

Peter Balkenende op de kandidatenlijst gezet.^"* De eerste zou het tot staatssecretaris

brengen, de tweede tot minister­president. Dat ze niet gekozen werden kan men de raad

niet verwijten. Bekwame bestuurders waren in zijn midden altijd wel te vinden.

En toch had je zelden het gevoel dat er in de universiteitsraad iets wezenlijks gebeur­

de. De hoofdpunten van de agenda werden aangedragen door het College van Bestuur.

De raad voegde daar niet veel aan toe, maar nam er wel de tijd voor. Eenmaal heeft hij

vergaderd van twee uur in de middag tot 's avonds kwart over elf ^'5 Dat record is niet

meer gebroken, maar vier tot vijf uur lang vergaderen was niets bijzonders. Van Nes be­

keek het van de zonzijde. 'Achter de ellenlange discussies en achter de tijd vretende ver­

gaderingen staat het zoeken naar nieuwe vormen, om met elkaar iets beters te vinden.'^'^

Zo zullen we dus bijvoorbeeld de bespreking moeten zien die de raad in 1978 aan de no­

ta veiligheidszorg heeft gewijd. Negen sprekers meldden zich, en het verslag van dit

agendapunt beslaat drie pagina's. Toen werd het stuk goedgekeurd met algemene stem­

men.^'7 Een jaar later leverde de discussie over het voorontwerp van de wet op de twee­

fasestructuur stof voor twaalf bladzijden. Een spreker van de TAS maakte er alleen al vier

vol. Voor de wetenschappelijke staf voerde slechts één lid het woord. Het verslag van

zijn bijdrage vergde veertien regels.^'^ Beiden hadden zich ongetwijfeld goed voorbe­

reid. Maar wie moet spreken over een onderwerp dat hem eigenlijk vreemd is, mist ge­

woonlijk het zelfvertrouwen om zijn rede kort te houden. Zo werd een universiteitsraad

vol hardwerkende mensen in zijn eigen welbespraaktheid gesmoord.

DE CPN­KWESTIE

Om nog eens terug te komen op Pim Fortuyn: in 1978 besprak hij voor Ad Valvas het

boek van Chris Kijne over de geschiedenis van de Nederlandse studentenbeweging

tussen 1963 en 1973. Zijn voornaamste punt van kritiek was dat de rol van de CPN nau­

welijks aan de orde kwam, terwijl die partij toch grote invloed had uitgeoefend op de stu­

dentenbeweging en haar strategische concepten.^'9 Voor de Universiteit van Amster­

dam is dat zeker het geval geweest.^^ Gold het ook voor de Vrije Universiteit? Fortuyns

kritiek lijkt erop te wijzen dat hij daar iets van ervaren had, en na zijn vertrek heeft de

SRVU tussen 1973 en 1977 ten minste drie voorzitters gehad die lid van de CPN waren.^^'

316 EEN HOEKSTEEN IN HETVERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen