Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 76

hij met. Daar zouden naar hij meende nog jaren voor nodig zijn, jaren van nauwe samen-

werking tussen theologie en medische wetenschap: 'medica en theologica dienen zich te

beschouwen en te gedragen als zusters'.'*'^ Lindeboom was er namelijk van overtuigd dat

de bijbel noodzakelijke en elders niet verkrijgbare informatie verschafte over de ziel.-*'"*

Met steun van de theologie zou men de medische wetenschap moeten bekeren.-t's Dat

was wel in de geest van de Vrije Universiteit gesproken. Lindebooms Vereeniging kreeg

dan ook in 1891 een verzoek van directeuren, een naam te noemen van een kandidaat

voor een leerstoel psychiatrie.*'^ Vond men zo iemand, oordeelde ook Kuyper*'', dan

moest hij benoemd worden, al zou hij voorlopig alleen staan. Vooralsnog bleven het vro-

me wensen. Dat ze leefden ervoer Geesink toen hij bij het aanbreken van de zomerva-

kantie in 1901 aan zijn studenten meedeelde in de volgende cursus een college psycholo-

gie te zullen geven. Die aankondiging werd met applaus beantwoord."*'^

Geen medische faculteit dus, al zou ze nog zo bescheiden zijn, en evenmin een alleen-

staande hoogleraar in de psychiatrie. Daar was Kuyper trouwens als het erop aankwam

ook geen voorstander van. In zijn Encyclopaedic der Heilige Godgeleerdheid bracht hij al-

leen de somatische geneeskunde onder bij de medische faculteit. Al het psychische had

zijn natuurlijke plaats in de Faculteit der Letteren."^'^ Een mogelijke uitweg wees Kuy-

per in de jaarvergadering van 1897. Hij sprak daar over het onderwerp: is de oprichting

van een leerstoel voor de homeopathie aan te bevelen? Kuyper was, naar hij bekende,

vroeger zelf geen voorstander geweest. Maar hij had wel tweemaal in zijn leven genezing

van een ernstige ziekte aan een homeopaat te danken gehad. In de Verenigde Staten

maakte de homeopathie grote opgang. Daar waren twaalfduizend artsen van die rich-

ting, en achttien faculteiten met negentig hoogleraren. De Vrije Universiteit hoefde hier

geen partij te kiezen. Niemand had aangetoond dat homeopathie uit haar beginselen

volgde. Maar ze werd nergens elders in Nederland gedoceerd, onder christenen bestond

veel sympathie voor die richting, en financieel zou het gemakkelijker haalbaar zijn.+^

Kuyper voerde dus geen pleidooi, maar liet het bij een suggestie, die hij ook doorgaf aan

de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen. Zij benoemde in datzelf-

de jaar 1897 een commissie, die zich een oordeel moest vormen 'omtrent de uitkomsten

der homoiopathische pharmacodynamica'. Na tien jaar werd de commissie ontbonden

wegens gebrek aan eensgezindheid.'*^'

De genoemde vereniging was in 1896 ontstaan uit de behoefte aan regelmatig overleg

tussen de christehjke artsen in Nederland."*^^ En al bood ze tevens plaats aan 'natuurkun-

digen', ze was in de eerste jaren van haar bestaan overwegend medisch georiënteerd. De

chemicus H.W. Bakhuis Roozeboom was medeoprichter, doch bleef lange tijd een een-

ling tussen de artsen. In hem beschikte men over een geleerde van internationale bekend-

heid, maar hij schreef nooit in het verenigingsblad, omdat hij niet filosofisch geschoold

was.+^3 De arbeid van de vereniging droeg namelijk in hoge mate een bespiegelend karak-

ter. Ze was gericht op de ontwikkeling van algemene beginselen, en kwam aan praktische

uitwerking niet toe.'^'* 'We kunnen nog niet anders doen dan zwijgen,' erkende de psy-

72 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen