Omstreden normalisering - pagina 85

vraag wat te vinden van de parlementaire democratie. Het politieke

besef, het anti-Amerikanisme en de kritiek op het pedagogisch kli-

maat aan de universiteit neemt in korte tijd onder grote groepen stu-

denten explosief toe. De honger naar kritische, veelal buitenlandse,

theorieën is groot, mede door het ontbreken van aansprekende Ne-

derlandse inspiratiebronnen en voorbeelden. Gezocht wordt naar

ideologen wier werk kan helpen om de maatschappelijke verhoudin-

gen beter te kunnen duiden en mede richting te kunnen geven aan het

handelen. Politiek-ideologisch zijn de voormannen en enkele vrouw

van de KrU wars van het communisme in Oost-Europa, maar ook te-

gen de sociaal-democratie in het Westen. In navolging van Herbert

Marcuse krijgen westerse economieën en democratieën het etiket 're-

pressieve tolerantie' opgeplakt. Sympathie is er voor de idee van de ra-

dendemocratie, voor experimenten in het Cuba van Fidel Castro en

het Joegoslavië van Josip Broz Tito. Adorno en Habermas, zoals ge-

zegd toonaangevende hoogleraren van de Frankfurter Schule, kunnen

aanvankelijk ook in Nederland op veel sympathie rekenen. In het

spoor van de Frankfurters komt ook hier Karl Marx in het vizier, het-

geen algauw ten koste gaat van dezelfde Frankfurters. Het marxisme

analyseert, aldus Boekraad, de maatschappelijke verhoudingen in-

dringend: hoe ze historisch gegroeid zijn en onder welke voorwaarden

ze veranderen. Het is een kritische theorie die economie en maat-

schappij analyseert als een stelsel van machtsverhoudingen die niet

statisch, maar veranderbaar zijn. Marxist wordt in radicale kring een

geuzennaam. Er is, net als in West-Duitsland, weinig verbondenheid

met en sympathie voor traditioneel links: niet met de traditionele vak-

bonden, niet met PvdA of CPN. Maar verder zijn er weinig overeen-

komsten met de Duitse studentenbeweging. Bart Tromp stelt vast dat

de Nederlandse zestigerjaren-beweging allerlei sporen heeft nagela-

ten, maar geen ervan leidt, anders dan in Duitsland, naar vormen van

terrorisme. De Nederlandse KrU heeft de praktijken en omgangsvor-

men van de Duitse studentenbeweging niet overgenomen.^'' Een paar

jaar later is enige invloed van de APO-beweging met soms agressieve

bejegening van hoogleraren een beetje voelbaar, ten tijde van de links-

radicale Rode Eenheden in 1970/1971 (zie hoofdstuk IV).

Op 28 september 1967 gaat de KrU ook in Amsterdam van start,

zonder uitgesproken programma, zonder kernorganisatie, bestuur,

ledenraad of beleidsraad, informeel en zonder aangewezen, laat staan

gekozen, leiderg. Ton Regtien - wie anders - spreekt de toegestroomde

studenten in de aula aan het Spui toe. Het thema is academische vrij-

83

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen