Een handvol filosofen - pagina 296
Geschiedenis van de filosofiebeoefening aan de Vrije Universiteit in Amsterdam van 1880 tot 2012
292 V E Vakfilosofische richtingen
In een discussie met zijn collega's in de
Centrale Interfaculteit had Hommes in
1969 als zijn mening te kennen gege-
ven, dat de wijsgerige vorming gericht
moest zijn op de vakwetenschappen.
Volgens hem konden studenten alleen
maar belangstelling voor wijsgerige vra-
gen opbrengen, indien deze vragen uit
hun vakwetenschappelijke studie voort-
kwamen. Vervolgens maakte hij in het
inleidend filosofieonderwijs onderscheid
tussen twee vormen: een algemeen-wijs-
gerige inleiding in de vakwetenschap
(encyclopedie als een wijsgerige intro-
ductie in de grondbegrippen van de vak-
wetenschap en de plaats ervan temidden
van andere wetenschappen) en de vakfi-
losofie. Voor een algemeen filosoof zag
hij in de wijsgerige vorming geen plaats.*
In zijn onderwijs besteedde Hommes
dan ook veel aandacht aan de encyclo-
pedie. In het eerste jaar werd dit vak his-
H.J. van Eikema Hommes torisch behandeld, wat neerkwam op de
geschiedenis van de westerse rechts- en
staatsfilosofie. Een ander deel van de wijsgerige vorming was het vak geschiedenis
van de filosofie, dat als literatuurstudie in het kandidaatsprogramma was opgeno-
men en dat later werd geïntegreerd in het historische gedeelte van de encyclopedie.
In het eerste doctoraaljaar volgde een systematische behandeling van de encyclope-
die die een filosofisch-juridische begrippenanalyse en een wijsgerige rechtssociolo-
gie bevatte.
Hommes zou zich ontwikkelen tot een productief geleerde. Weliswaar had
Dooyeweerd de uitgangspunten van zijn rechtsfilosofie geformuleerd in verschei-
dene artikelen en collegedictaten, maar hij was er niet aan toegekomen om zijn calvi-
nistische filosofie uit te werken in een omvattend rechtsfilosofisch boek. Deze taak
zou Van Eikema Hommes op zich nemen. Behalve artikelen schreef hij verschei-
dene doorwrochte en omvangrijke rechtsfilosofische boeken over de elementaire
grondbegrippen van de rechtswetenschap, de samengestelde grondbegrippen, de
geschiedenis van de rechtsfilosofie en de rechtssociologie. In al zijn boeken gaf hij
blijk van een schier encyclopedische kennis van de literatuur over de onderwerpen
die hij behandelde.' De manier waarop hij zijn gedachten uitwerkte, was volgens de
8 CIF, Notulen, 4 februari 1969, m archief cir, doos 70.
9 De belangrijkste boeken van Van Eikema Hommes op het terrein van de rechtsfilosofie zijn: De elementaire
grondbegrippen der rechtswetenschap (Deventer, 1972), Hoofdlijnen van de geschiedenis der rechtsfilosofie (De-
venter, 1972), De samengestelde begrippen der rechtswetenschap (Zwolle, 1976) en De wijsgerige grondslagen
van de rechtssociologie (Zwolle, 1986) Verder kunnen worden genoemd Hoofdlijnen der rechtssoaologie en de
materiele indelingen van publiek- en privaatrecht (Zwolle, 1975), Methode der encyclopedie en hoofdlijnen van
de geschiedenis der rechts- en staatsfilosofie (Zwolle, 1975) en Inleiding tot de wijsbegeerte van Herman Dooye-
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013
Publicaties VU-geschiedenis | 548 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013
Publicaties VU-geschiedenis | 548 Pagina's