Een handvol filosofen - pagina 421

^ ^

4 ]. van der Hoeven,filosoofvan peilingen en ontmoetingen 417

Plato's Timaeus.^* Omdat haar beoogde promotor Ruma m 2001 naar Australië was

vertrokken, waar hij was benoemd tot 'Master' van Queen's College dat is gelieerd

aan de universiteit van Melbourne, trad zijn opvolger prof.dr. F.A.J. de Haas op als

promotor. In 2008 zag Martijn haar kwaliteiten als onderzoeker opnieuw door NWO

beloond met het VENi-onderzoek 'Beauty and Science. The role of aesthetics and

semiotics in Neoplatonic science'.

4 J. van der Hoeven: filosoof van peilingen en ontmoetingen

In hoofdstuk VC4 volgden we de carrière van prof. Van der Hoeven, de jonge lector

en later hoogleraar voor de geschiedenis van de moderne wijsbegeerte. In 1983 had

hij uit plichtsbesef de uitbreiding van zijn leeropdracht met systematische wijsbe-

geerte aanvaard. Gedurende vele jaren had hij leidinggevende functies in onderwijs

en onderzoek gehad, maar in de loop van de jaren tachtig voelde hij dat hij gas terug

moest nemen. Met ingang van i januari 1988 ging zijn werktijd terug tot twee dagen

per week, maar in de praktijk bleef hij gedurende enkele jaren nog wel vier dagen

per week voor de faculteit in de weer. Het college van bestuur had met de reductie

van zijn werktijd ingestemd, zonder te beseffen dat een hoogleraar die jarenlang be-

langrijke onderwijs- en onderzoekstaken had verricht niet eensklaps een groot deel

van zijn taken kon afstoten. Velen in de faculteit vielen op zijn ervaring, hulp en ad-

viezen terug, en hij - gewetensvol in alles wat hij deed - was er de man niet naar om

anderen in hun verwachtingen teleur te stellen.

De reductie van zijn werktijd viel samen met de langdurig overwerktheid die

Klapwijk in 1987 had getroffen. Dit alles betekende voor het faculteitsbestuur dat

het met nieuwe voorstellen moest komen om te voorzien in het onderwijs en onder-

zoek in de geschiedenis van de moderne en nieuwe filosofie en de systematische fi-

losofie. Wat de systematische filosofie betreft liep het onderwijs gesmeerd. Het was

aan twee universtaire docenten toevertrouwd: Brüggemann gaf het propedeusecol-

lege en Geertsema verzorgde een doctoraalcollege over de hermeneutiek van Gada-

mer. Dat De Boer in 1992 de systematische filosofie kwam versterken was voor de

faculteit een gedroomde oplossing en voor Van der Hoeven een verlichting van zijn

taken - systematische wijsbegeerte kon hij afstoten.

Wat het onderwijs in de geschiedenis van de moderne filosofie betreft kon de fa-

culteit voorlopig volstaan met de 'beschikbare hoogleraren', zoals in het 'Eindrap-

port Commissie "Toekomst"' werd opgemerkt.^' Dat wil zeggen dat naast het ene

doctoraalcollege dat Van der Hoeven gaf, ook de doctoraalcolleges van De Jong en

Griffioen konden dienen als colleges moderne filosofie. In de jaren negentig gaf Van

der Hoeven doctoraalcolleges over 'Hegel als albemiddelaar', 'Taylors Sources of

the Self, 'W. Dilthey, postmetafysische verkenner' en 'Hartstocht en rede bij He-

gel, Kierkegaard, Marx en Nietzsche'. Studenten die moderne filosofie als hoofdvak

of bijvak wilden doen, konden ook bij De Jong en Griffioen terecht. De Jong be-

steedde in de jaren negentig in zijn doctoraalcolleges logica en logische semantiek

aandacht aan Descartes, Leibniz, Kant, Frege en Wittgenstein. Griffioen behandelde

24 Martijns proefschrift verscheen onder dezelfde titel in een handelseditie (Leiden, 2010).

2J 'Eindrapport Commissie "Toekomst"', in archief FdW, doos 94

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen