Een handvol filosofen - pagina 191

9 Tweede lustrum 187

kon volgens hen volstaan met één vakgroep, eventueel onderverdeeld in secties. Zij

vreesden een overorganisatie in de faculteit en een uit elkaar groeien van de staf.'"

Gezien de genoemde bezwaren besloot het faculteitsbestuur zijn voorstel tot het

instellen van vakgroepen enige tijd te laten rusten. Een voortgaande gedachtewisse-

ling in een stafvergadering en informele gesprekken zouden na verloop van tijd wel-

licht leiden tot meer duidelijkheid over de voor- en nadelen van het voorstel. Het

duurde tot het vroege voorjaar van 1975 voordat het onderwerp opnieuw in de fa-

culteitsraad aan de orde kwam. Veel tijd voor discussie had de raad toen niet meer

nodig en hij besloot tot het instellen van de volgende vakgroepen: antieke, patristi-

sche en middeleeuwse wijsbegeerte, moderne filosofie en contemporaine filosofie,

algemene systematische wijsbegeerte en cultuurfilosofie, kennis- en wetenschaps-

leer en logica, en wijsgerige ethiek, wijsgerige antropologie, en geschiedenisfiloso-

fie.'''' Vakgroepen voor godsdienstfilosofie en rechtsfilosofie waren al ingesteld door

de faculteitsraden van de theologische, respectievelijk de juridische faculteit. Om te

voorkomen dat de stafleden zich te veel zouden isoleren in hun vakgroepen, organi-

seerde het faculteitsbestuur regelmatig een stafcolloquium. Van alle stafleden werd

verwacht dat zij deze colloquia zouden bijwonen.''^

Met de invoering van de Wet Universitaire Bestuurshervorming kwam een eind

aan de zogeheten 'professorenuniversiteit'. Het vakgroepbestuur had de verant-

woordelijkheid voor het onderwijs en onderzoek. Toch bleven in de Centrale In-

terfaculteit de hoogleraren vanwege hun leeropdracht een centrale plaats in de vak-

groepen innemen, meestal als voorzitter en leider van het onderzoek.

9 Tweede lustrum

Het faculteitsbestuur had rond 1970 de onderzoeksgroep 'Geloof en filosofie' inge-

steld, die onder leiding van Klapwijk studie maakte van 'de verhouding van chris-

telijk geloof en niet-christelijk denken in het perspektief van de geschiedenis der

wijsbegeerte'. Ter gelegenheid van het tweede lustrum van de Centrale Interfacul-

teit werd in oktober 1974 in het hoofdgebouw van de universiteit een congres geor-

ganiseerd, dat door deze onderzoeksgroep was voorbereid. Met het thema van het

congres 'Vrede met de rede?' werd allereerst de kritische vraag aan de orde gesteld of

men vrede kon hebben met de rede die sedert de verlichting mondig was verklaard,

ook ten opzichte van het christelijk geloof en de Bijbelse openbaring. Kon de mo-

derne mens blijven hopen op de zelfgenoegzame kracht van wetenschap, filosofie

of gezond verstand? Of zou hij in het christelijk geloof bronnen kunnen ontdek-

ken die de autonomie van de rede konden vervangen door een geïntegreerde opvat-

ting van de rede in het perspectief van heil en vrede? Tijdens het congres traden als

sprekers van buiten op dr. M.F.J. Marlet, hoogleraar filosofie aan de universiteit in

Innsbruck en aan de Katholieke Theologische Hogeschool in Amsterdam, dr. H.

45 De Centrale Interfaculteit telde destijds vijf hoogleraren, drie hoogleraren voor een vakfïlosofie, drie we-

tenschappelijk hoofdmedewerkers, veertien wetenschappelijk medewerkers, tien studenten-assistenten, ruim

honderdtachtig studenten en ruim twintig promovendi. Zie Jaarverslag igji-igji van de CIF, in archief CIF,

doos 72.

46 Faculteitsraad, Notulen, 10 februari 1975, in archief CIF, doos 73.

47 Verslag vergadering wetenschappelijke staf, 26 mei 1971 en 29 mei 1973, in archief CIF, doos 17.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen