GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Een handvol filosofen - pagina 224

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een handvol filosofen - pagina 224

Geschiedenis van de filosofiebeoefening aan de Vrije Universiteit in Amsterdam van 1880 tot 2012

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

220 V B Filosofen van de systematische vakken

In 1982, tweeëntwintig jaar na zijn benoeming, verliet Van Peursen de Leidse uni-

versiteit om vervroegd met emeritaat te gaan. Eveneens na tweeëntwintig jaar ver-

liet hij in 1985 de Vrije Universiteit.^' Hij wilde meer tijd besteden aan enkele on-

derzoeksprojecten die hij onder handen had en hoopte de voorlopige resultaten in

boekvorm te kunnen publiceren. Zijn planmatige manier van werken had zich ont-

wikkeld tot een persoonlijke strategie. Binnen de grenzen van een afnemende fy-

sieke vitaliteit, wist hij voor zijn dood in 1996 nog enkele belangrijke publicaties te

voltooien. Niet alleen voor zijn filosofisch onderzoek kreeg hij meer tijd, maar ook

voor kerkelijke taken wilde hij meer tijd vrijmaken. In zijn wijkgemeente - in de ja-

ren zeventig was hij verhuisd naar de Alexander Gogelweg 39 in Den Haag - was hij

vele jaren ouderling en bezocht hij kerkleden thuis.

Zo verscheen in de jaren negentig Ars inveniendi, dat hij als een van zijn belang-

rijkste filosofische publicaties beschouwde.7" Met deze titel bedoelde hij 'de kunde

van het ontdekken of uitvinden', waarin hij wetenschapsfilosofische en cultuurfilo-

sofische inzichten combineerde.7' Het ging bij ars inveniendi niet om irrationele in-

vallen, maar om een methodisch gerichte inventiviteit in de wetenschappen, die in

verband stond met politieke, sociale en culturele veranderingen. Er was 'training'

voor nodig om de gangbare methoden en theorieën op een bepaald terrein van on-

derzoek niet alleen te leren kennen, maar ook te leren doorbreken, teneinde nieuwe

inzichten te verwerven. Zo kon een verdieping van de strategie van de wetenschap

worden bevorderd door middel van een creatieve wisselwerking tussen inventieve

wetenschappelijke en filosofische theorieën enerzijds en de veranderende sociale,

politieke en culturele context anderzijds.

Ook verscheen in de jaren negentig zijn belangwekkende studie Na het postmo-

dernisme - belangwekkend omdat het postmodernisme in die jaren als een filosofi-

sche modestroming triomfen vierde, terwijl Van Peursen verder keek en signaleer-

de dat het postmodernisme in onoplosbare dilemma's bleef steken. Al werd in het

postmodernisme de spanning tussen subject en object afgewezen en daarmee ook

de scheiding tussen menselijke ervaring en een er tegenoverstaande werkelijkheid.

Van Peursen wilde dieper ingaan op het dynamisch karakter van wat werkelijkheid

wordt genoemd. Ook de vergaande relativerende houding van veel postmoderne

denkers riep vragen op omtrent creatieve en vernieuwende pogingen om vorm te

geven aan de toekomst van menselijke samenlevingen. Hij kwam met een alterna-

tieve filosofische benadering van de verhouding tussen mens en werkelijkheid, die

hij typeerde als een 'filosofisch surrealisme', waarin 'personen en dingen zo inten-

sief gezien worden dat zij tegelijkertijd betekenissen, niet slechts hebben, maar zijn'.

Het ging in dit filosofisch surrealisme om een 'intensieve werkelijkheid' als een dy-

namisch gebeuren. Deze 'intensieve werkelijkheid' was een zich tonende realiteit

die onafscheidelijk verbonden is met menselijke ervaringen, met het openstaan voor

inzicht in culturele verscheidenheid. Interculturele ontmoeting was van belang, omdat zij mogelijkheden bood

om culturele eenzijdigheden te overstijgen.

71 In Van Peursens afscheidsrede, getiteld Kennis en beleid, kwamen de besproken hoofdlijnen van zijn filo-

sofisch denken bij elkaar: deiktische ontologie, interactie tussen kennis en werkelijkheid, en kennis als strategie

of beleid waarmee de mens (met besef van morele en religieuze verantwoordelijkheid) ingrijpt in en vorm geeft

aan samenleving, politiek en cultuur. Bij zijn afscheid van de Vrije Universiteit ontving Van Peursen de bundel

Ontwikkeling, rationaliteit en cultuur met opstellen van collega's en promovendi.

72 Aldus Schipper en Nauta, 'Van Peursen', p. 34.

73 Van Peursen, Ars inveniendi, p. 7.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Publicaties VU-geschiedenis | 548 Pagina's

Een handvol filosofen - pagina 224

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Publicaties VU-geschiedenis | 548 Pagina's