Omstreden normalisering - pagina 83
Hoe de Vrije Univseriteit veranderde in de lange jaren zeventig
wordt hiervoor bezet: de Kritische Universiteit wordt opgericht."
Vertegenwoordigers van West-Europese studentenbewegingen (on-
der meer uit Leuven, Berlijn, Nijmegen en Amsterdam) wonen deze
bijeenkomsten bij. De initiatiefnemers kijken hierbij goed naar erva-
ringen en voorbeelden uit Berkeley en in mindere mate Parijs. In Cali-
fornië zijn de eerste freedom schools al in 1963 opgericht.^^ De initiatief-
nemers organiseren seminars en congressen en willen tegenpraktijken
vestigen. Ze doen dit in opdracht van en financieel gesteund door stu-
dentenverenigingen als de SDS.''' Het voorstel 'Argumente für eine
von Studenten selbstorganisierte Kritische Universitat in der FU
(Freies Studienprogramm der Studentenschaft)' wordt uitvoerig be-
discussieerd.5* De deelnemers aan de conferenties vinden dat pro-
gramma's en strategieën van studentenorganisaties als de Franse
UNEF, de Duitse SDS en ook de Nederlandse SVB ernstig tekortschie-
ten.59 Hun programma's bieden geen enkele oplossing voor de vraag
hoe in het licht van de herstructureringsplannen van de West-Europe-
se overheden de verhouding tussen universiteit en maatschappij eruit
zou moeten gaan zien, zo luidt de analyse. Zij bepleiten een radicale
koersverandering: van syndicaal naar maatschappijkritisch. De confe-
rentiegangers concluderen dat de situatie in alle West-Europese lan-
den fundamenteel dezelfde is. Overal moet men zich teweerstellen
tegen de industrialisatie van de universiteiten. In elk geval zou dienst-
baarheid van universiteiten aan het militair-industrieel complex geen
optie mogen zijn. Ook de vooronderstellingen van academische we-
tenschapsbeoefening worden ter discussie gesteld. Emancipatie van
samenleving en maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef van we-
tenschap en intellectuelen, daar gaat het om. Maatschappijkritiek
moet onderwijs- en onderzoekprogramma's doordesemen.
Belangrijke inspiratiebronnen zijn aanvankelijk Max Horkheimer,
Theodor Adorno en Jürgen Habermas, de spraakmakende en maat-
schappijkritische hoogleraren van de Frankfurter Schule. Zij worden
korte tijd later alweer afgebrand, onder meer door SDS-voorman
Hans Jürgen Krahl, die nota bene medewerker is van Adorno. Sommi-
gen noemen Krahl een representant van 'sogar explizit die dritte Ge-
neration der Kritischen Theorie'.''" SDS-studenten attaqueren Ador-
no fel om zijn vermeende passiviteit. Hem wordt verweten dat hij
weigert over te gaan tot het actionisme dat de studenten hem proberen
op te dringen. Op ogenschijnlijk laconieke wijze beschrijft Adorno het
'verrassende geyoel opeens als reactionair te worden aangevallen'. Op
het bord in de collegezaal staat geschreven: 'Wie de brave Adorno zijn
81
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013
Publicaties VU-geschiedenis | 388 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013
Publicaties VU-geschiedenis | 388 Pagina's